🔹تجربه های اجرای اصل امر به معروف و نهی از منکر در طول تاریخ و مشکلات و موانعی که مانع اجرای این دو اصل شده یا آن را به بن بست و انحراف کشانده، گواه بر این است که نظریه همگانی کردن این دو وظیفه، می تواند به آفات و پیامدهای منفی مانند:
عوام زدگی، شیوع سطحی نگری در جامعه، بی نظمی و هرج و مرج، ظاهرگرایی و محدود شدن دایره تأثیر بیانجامد که خود از مهم ترین مصادیق منکرند و آسیب آن ها اگر بیشتر از ترک امر به معروف نباشد، کمتر نیز نخواهد بود
🔹و بر این اساس، پیشنهاد می شود که این دو فریضه به صورت سازمانی و تشکیلاتی و با ساختاری مستقل از حکومت و توسط افراد آموزش دیده و متخصص و باتجربه انجام شود که قدرت تشخیص مصادیق معروف و منکر و اولویت ها و روش های اجرایی را داشته باشند.
🔹همچنین تمکن مالی و آزادی فعالیت مستقل و به دور از نفوذ حکومت و گروه ها را داشته باشند- چنان که در روایات نیز بیان شده است- که ما از آن به امر به معروف سازمانی تعبیر می کنیم و در آثار دیگرمان مورد بحث قرار داده ایم.
🔹همچنین پیشنهاد می شود که فقها در مباحث فقهی، مبحث روش اجرای احکام و نتایج ناشی از اجرای احکام دینی را نیز بگنجانند و برای پیامدهای ناشی از اجرای نادرست احکام و انحراف آنها در مرحله عمل چاره جویی کنند و احکام شرعی را به گونه ای تبیین و استنباط کنند که آن آسیب ها و موانع کاهش یافته یا از بین برود.
✍️ عبدالحسین رضایی راد
📒فصلنامه اسلام و مطالعات اجتماعی، ش۲۴، ص۱۰۴
┈•••✾•📚📚•✾••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea