راوی داستان به محمل زدن سر حضرت زینب(علیهاالسلام) که دست آویز قمه زنی نيز شده است. فردی است به نام مسلم جصاص.
او ماجرا را این گونه نفل می کند:
دیدم که اسرای عاشورا در کجاوه بودند. وقتی یزیدیان سر بریده امام حسین(علیه السلام)را بالای نیزه بردند.
حضرت زینب (علیهاالسلام) با مشاهده این صحنه و از فرط ناراحتی سر خود را به چوبه محمل کوبید و خون از زیر مقنعه ایشان جاری شد.
بررسی داستان:
اولا این داستان از نظر سند به شدت ضعیف است این مطلب برگرفته از کتاب نورالعین فی مشهد الحسین (علیه السلام) که نویسنده آن مشخص نیست.
و تنها برخی آن را به ابراهیم ابن محمد نیشابوری اسفراینی نسبت داده اند که شخصی اشعری مذهب و شافعی مسلک بود.
مرحوم شیخ عباس قمی صاحب منتهی الامال در این زمینه می نویسد نسبت سر شکستن به حضرت زینب(علیهاالسلام) بعید است.
چون ایشان عقیله بنی هاشم و صاحب مقام رضا و تسلیم است.
وی سپس با استناد به کتابهای معتبر تاریخی اثبات می کند که اسرای کربلا را بر ناقه های عریان و و بی جهاز نشانده بودند و اصلا محمل در کار نبود تا ان حضرت سرش را به آن بکوبد. (1)
ثانیا این گونه رفتار ها مورد نهی حضرات معصومین است.
بخصوص امام حسین(علیه السلام) مصیبت دیدگان کربلا را از چنین اعمالی نهی کرده بودند.
امام حسین(علیه السلام) خواهرشان را قسم و حتی تذکر داده بودند که مبادا شیطان صبر از کفت برباید. (2)
با این فرض چگونه ممکن است حضرت زینب(علیهاالسلام) اقدام به شکستن سر خود کند ؟!
ایشان که از اولیاء خاص الهی هستند و ممکن نیست بر خلاف تذکر امام خویش عملی را مرتکب شده باشند.
پي نوشت ها :
1. شيخ عباس قمي، منتهى الآمال في تواريخ النبي و الآل، ناشر: دليل، مكان نشر: قم،سال چاپ: 1379 ش، نوبت چاپ اول، ج2، ص938.
2. علامة المجلسي، بحار الأنوار، بيروت - لبنان، ناشر دار إحياء التراث العربي سال چاپ 1403 - 1983 م، ج45، ص2 .
منبع: سایت پاسخگو وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم