قيامت هم اكنون موجود است. اين مدعا با براهين عقلي و شواهد نقلي قابل اثبات است كه به برخي از شواهد نقلي آن اشاره مي شود:
يكم: قرآن كريم از بي توجهي تبهكاران نسبت به معاد، به «غفلت» تعبير مي كند: (لقد كنت في غفلة من هذا فكشفنا عنك غطاءك فبصرك اليوم حديد)[1]
تبهكار را در محكمه‌ي عدل الهي حاضر كرده، او را به قيامت و عذابش آگاه مي كنند و مي گويند: تو از اين حقيقت، يعني انقطاع اسباب و انساب و رجوع همه‌ي اشيا به مبدأ قهار در قيامت، غافل بودي. خود آنان مي گويند: (يا ويلنا قد كنّا في غفلةٍ من هذا)[2]
غفلت در جايي است كه چيزي موجود باشد، اما مورد التفات نباشد وگرنه درباره‌ي معدوم، تعبير «غفلت» درست نيست.
در جاي ديگر نيز مي فرمايد: (يعلمون ظاهراً من الحياة الدنيا وهم عن الآخرة هم غافلون) [3]
دنياگرايان تنها به ظاهر كه حيات دنياست چشم دوخته اند و از باطن آن كه آخرت است غافلند.
دوم: آيه‌ي كريمه‌ي (كلّا لو تعلمون علم اليقين لترونّ الجحيم ثم لترونّها عين اليقين) [4]
به صراحت بر مشاهده دوزخ براي صاحبان علم اليقين دلالت دارد و اين ناظر به شهود در دنياست وگرنه پس از مرگ، همه‌ي مردم آن را مشاهده مي كنند؛ چه در دنيا به علم اليقين دست يافته باشند يا نه.
حجابي كه مانع رسيدن به علم اليقين و شهود بهشت و دوزخ است همان حجاب گناه است و اهل باطن كه از گناه مبرّا هستند، جهنّم و بهشت و نيز غوطه ور بودن تبهكاران در جهنّم و تنعم بهشتيان در آغوش نعمتهاي بهشتي را هم اكنون مي بينند. همچنين آنان نجات جهنّمي از جهنّم بر اثر توبه و آتش خواري غاصبان مالِ يتيم را هم اكنون مي بينند: (إنّ الّذين يأكلون أموال اليتامي ظُلماً إنّما يأكلون في بُطُونهم ناراً)[5].
سوم: رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در معراج بهشت و جهنم را از نزديك ديد و به خوردنيها و نوشيدنيهاي هر يك از پرهيزكاران و تبهكاران آگاه شد. اگر بهشت و جهنّم پيش از برچيده شدن نظام دنيا موجود نباشد، آن حضرت در معراج اين حقايق را مشاهده نمي كرد.
[1]ـ سوره‌ي ق، آيه‌ي 22.
[2]ـ سوره‌ي انبياء، آيه‌ي 97.
[3]ـ سوره‌ي روم، آيه‌ي 7.
4سوره‌ي تكاثر، آيات 5 ـ 7.
[5]ـ سوره‌ي نساء، آيه‌ي
منبع: آیة الله جوادی آملی، تسنیم، ج1، ص406