بِسم الّلهِ الرحمنِ الرحیم
قال الله العظیم:
قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهيدٌ
بگوهرمزدی که از شما خواستم پس آن به نفع شماست مزد من جز بر خدا نیست و او بر هرچیزی گواه است.
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ
بگو همانا پروردگارم که به نهانها بسیار آگاه است حق را (بر دل‌ها)می‌افکند
قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ ما يُبْدِئُ الْباطِلُ وَ ما يُعيدُ ( 47تا 49 سبا)
بگو حق آمد و باطل (که کاری از آن ساخته نیست) نمی‌تواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدید کننده آن.
امـدادهای الهی درجهت تسهیل تربیت
نگاه دقیق به تمام اجزای نظام تربیتی قرآن مجید اعم از مفاهیم ،تمثیل‌ها ،اهداف، اصول ،روش‌ها و مراحل از اهمیت بسیاری برخوردار است. سرمایه این کار مهم فهم وتأمل در آیات و روایات می‌باشد.
خداوند حکیم در آیات فوق از مسائل مهمی در باب ایجاد زمینه تربیت برای تحقق آن سخن می‌گوید.
از سویی نگین جان آدمی را از پرتو عنایت ربوبی رنگین نموده است از سوی دیگر بزرگترین امدادهای خودش را در راه تربیت با اکسیر محبت اهل بیت علیهم السلام و نزول قرآن به بندگان رسانده است.
نکته اول: به تصریح قرآن کریم انبیاء از مردم مزد و پاداش رسالت نمی‌خواستند اما پیامبراکرمصلی الله علیه و آله در دو مورد تقاضای اجر و مزد کرده است .یک بار فرمودند:
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّه فِي الْقُرْبى من مزدی جز مودت اهل بیتم از شما نمی‌خواهم(شوری23 ) و بار دیگر در آیه 57 سوره فرقان می‌فرماید:
قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبيلاً
من برای رسالتم از شما مزدی نمی‌خواهم جز آن که می‌خواهد راهی به سوی خدا انتخاب کند.
آیه مورد بحث ( سبا 47)جمع بین آیات فوق است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می‌خواهد اعلام کند: اگر من از شما مزدی درخواست می‌کنم و می گویم اهل بیتم را دوست بدارید، به خاطر آن است که فایده این -مزد به خود شما بر می گردد. " فَهُوَ لَكُمْ "
زیرا کسی که به اهل بیت معصوم پیامبر اکرم صلی علیه و آله وسلم علا قمند باشد از آنان پیروی می‌کند وهرکس
از رهبران معصوم پیروی کند از راه خدا پیروی کرده است.در زمینه این پیروی و محبت خداوند خودش مدد می‌رساند درروایت ذیل دقت فرمایید:
خِیثَمه بر امام باقر علیه السلام وارد شد. امام به او فرمودند :حُب ما اهل بیت در دل‌های شیعیان ما القا می‌شود و محبت ما به آنها الهام می‌گردد.ما را دوست می‌دارند و فضایل ما را تحمل می‌کنند .در حالی که نه ما را دیده‌اند و نه کلام ما را شنیده‌اند.
این برکات از آن روست که خدا به آنان اراده خیر کرده است." إِنَّ شِيعَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ يُقْذَفُ فِي قُلُوبِهِمُ الْحُبُّ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُلْهَمُونَ حُبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَلَا إِنَّ الرَّجُلَ يُحِبُّنَا وَ يَحْتَمِلُ مَا يَأْتِيهِ مِنْ فَضْلِنَا وَ لَمْ يَرَنَا وَ لَمْ يَسْمَعْ كَلَامَنَا لِمَا يُرِيدُ اللَّهُ بِهِ مِنَ الْخَيْر"
نکته دوم:امداد دیگر پروردگار این است که قرآن نازل فرموده است.می‌فرماید: قرآن واقعیتی است انکار- ناپذیر که از ناحیه خدا بر قلب پیامبر صلی علیه و آله وسلم القا شده است." قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ"
یقذف از ماده "قذف"به معنی افکندن به نقطه دور دست یا پرتاب کردن از راه دور می‌باشد .افکندن حق (یعنی کتاب آسمانی) بر قلب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به حکم پروردگار است.زیرا او به دلیل "عَلاَّمُ الْغُيُوبِ " بودن قلب‌های آماده را می‌شناسد وبر می‌گزیند.
بعضی دیگر در تفسیر آیه گفته‌اند ،منظور افکندن حق بر باطل و کوبیدن باطل به وسیله حق است.یعنی حق آن چنان نیرویی دارد که تمام موانع را از سر راه خود بر می‌دارد و هیچ کس را قدرت مقابله با آن نیست.در این صورت تهدیدی است برای مخالفان که به مقابله با قرآن بر نخیزند و بدانند حقانیت قرآن کریم آنها را در هم می‌کوبد .
بیان دیگری در مورد آیه فوق در تفاسیر به چشم می‌خورد وآن اینکه منظور از تعبیر "قَذف" نفوذ حقانیت قرآن در نقاط دور و نزدیک جهان است واشاره به اینکه سرانجام این وحی آسمانی جهانگیر خواهد شد و همه جا را با نور خود روشن می‌سازد.
نکته سوم :در آیه بعد برای تاکید بیشتر می‌فرماید: بگو حق آمد و از باطل در برابر آن کاری ساخته نیست.نه کار تازه‌ای می‌تواند انجام دهد و نه برنامه گذشته را تجدید کند.
"قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ ما يُبْدِئُ الْباطِلُ وَ ما يُعيدُ "
به بیان روشن‌تر یعنی باطل از اول هم چیزی نبوده و ذاتاً زوال یابنده و از میان رونده است. باطل در برابر حق مسلوب الاراده است به این معنی که اگر مشاهده شد زمانی اهل باطل بر اهل حق غلبه دارند به سبب نیرومندی باطل نیست بلکه به سبب ناتوانی اهل حق است.
حاصل سخن اینکه : پروردگار عالم به عنوان مربی امدادهای خویش را همه گونه بربندگان (متربیان)می‌رساند اگر آنان اجراءنمایند به سعادت دنیوی و اخروی دست خواهند یافت.