انتخابات تجلی مشارکت فعال مردم[1]
خداوند از امت اسلامی خواسته در عرصه اجتماعی مشارکت فعال داشته باشند و تعاون بر خیر و نیکی نمایند. خداوند در آیه 2 سوره مائده بر نقش امت در ایجاد جامعه برتر اسلامی اشاره می‌نماید و مشارکت امت اسلامی در اموری که از شعائر به شمار می‌آید، مأموریت و وظیفه‌ای همگانی است. این حضور و مشارکت می‌بایست به گونه‌ای تجلی یابد که ناظر بیرونی، معاونت و مشارکت را ببیند تا موجب تثبیت نظام اسلامی شده و فرهنگ دینی در جامعه تظاهر یابد.
اگر تظاهر در هر کاری ناروا باشد در کارهای خیر و نیک امری پسندیده است. جامعه اسلامی اگر بخواهد به عنوان یک جامعه برتر به جهانیان معرفی شود (بقره: 142) باید مظاهر تعاون و مشارکت در کارهای خیر و نیک و رفتارهای هنجاری به شدت به چشم بیاید و ظهور و بروز داشته باشد. از این رو خداوند به مؤمنان فرمان می‌دهد که به عنوان شهروندان امت اسلامی در کارهای نیک و رفتارهای هنجاری با یکدیگر همکاری و مشارکت تنگاتنگ داشته باشند. این مشارکت جلوه‌ای از ولایت همگانی است که در میان شهروندان تشریع شده و به عنوان قانون از سوی خداوند بیان شده است. (انفال: 72؛ آل عمران: 110)
و انتخابات به عنوان یکی از مصادیق مشارکت در کارهای خیر و نیک و عمل تقوایی می‌بایست در دستور کار امت اسلامی باشد، هر گامی که انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان برای مسئولیت اجتماعی امت و پذیرش مسئولیت خدمت به مردم و کارهای خیر و تقوایی برمی‌دارند، به عنوان عمل صالح تلقی می‌گردد. اگر این مشارکت در انتخابات به گونه‌ای باشد که جلوه‌های تحقق شعائر الهی در آن نمودار باشد، خشم دشمنان را برانگیزاند و ناخشنودی آنان را فراهم آورد، رضایت الهی را در پی خواهد داشت. (مائده:: 2؛ آل عمران: 119)
خداوند از مؤمنان می‌خواهد که حضور در کارهای خیر و صالح اجتماعی و تقویت هنجارها و مبارزه با ناهنجاری‌ها را در دستور کار خود قرار دهند. (آل عمران: 110)
و از آنجا که اسلام حضور فعال و مشارکت همگانی را واجب دانسته، هرگونه گوشه‌نشینی و رهبانیت، ناپسند شمرده شده است. (حدید: 27) در همین چارچوب همراهی امت با رهبر و مسئولان ارشد جامعه و نظام اسلامی به عنوان یک تکلیف تعریف و به عنوان یک حق هم برایشان لحاظ شده است و مشاوره به معنای همکاری در گزینش بهترین شیوه‌های عمل و اجراست. در این میان انتخابات به مسئولان ارشد جامعه و نظام سیاسی کمک می‌کند تا مشاوران خوبی را به دست آورند؛ انتخابات در حقیقت همکاری امت در مشورت با امام است تا بهترین مشاوران را بر اساس شایسته‌سالاری انتخاب و به کار گیرد.
جامعه اسلامی با انتخاب روش مشاوره به ستیز با فرهنگ استبداد می‌رود و با این کار، خودپسندی، خودبرتربینی و خودرأیی از میان می‌رود و استبداد از جامعه رخت برمی‌بندد و به تبع آن، استکبار و ستمگری هم رخت برمی‌بندند. انتخابات مشارکتی دلسوزانه است تا بهترین مشاوران برای اداره امور در اختیار مسئولان نظام قرار گیرند.
امت با حضور و مشارکت فعال در امر انتخابات، نه تنها فرهنگ اسلامی را چنانکه خداوند خواسته محقق می‌سازد و سبک زندگی برتر اسلامی را به نمایش می‌گذارد و کار خیر و صالح انجام می‌دهد بلکه ضریب امنیت جامعه را در دو بُعد داخلی و خارجی افزایش می‌دهد، زیرا موجب افزایش دلگرمی و امنیت مردم و ترس دشمنان می‌شود و هرگونه تحریک ایذایی دشمن را از آنان سلب می‌کند. این حضور نشانه وحدت، همکاری و همدلی امت اسلامی است. این مشارکت گسترده را می‌توان از شعائر اسلامی دانست که باید در پاسداشت و گرامیداشت آن کوشید و به عنوان الگوی زندگی مطلوب و نظامی احسن به جامعه بشری معرفی کرد.
[1]منبع: کتاب گام به گام تا خبرگان(نسخه الکترونیکی)، گروهی از نویسندگان، اداره کل پژوهش های اسلامی رسانه مرکز پژوهش های صدا و سیما، ص25و 26. http://pajuhesh.irc.ir