✅ما وقتی بچه‌ها را وادار به تجربه زندگی می‌کنیم که بعداً به یک زندگی خوب برسند، باید استقلال بچه‌ها را به رسمیت بشناسیم؛ حتی در دوران دبستان.
✅✅ درست است که بچه در این هفت سال اول باید مطیع باشد و پدر و مادر به او فرمان بدهند، اما کرامت نفس بچه از همین سنین پایه‌گذاری می‌شود.
✅ او یک انسان مستقل است و در دست ما امانت است. ما باید به گونه ای با او رفتار کنیم و به گونه‌ای با او گفتگو کنیم که این احساس عزت و کرامت نفس را پیدا کند. در مدرسه هم همین طور است.
✅نه در مدرسه، نه در خانه، هیچ وقت بچه نباید تحقیر بشود، نباید مقایسه بشود، نباید قضاوت بد بشود، نباید ترسانده شود. نباید زیادی تشویق شود.
✅ وقتی ما از همین کودک دبستانی می‌پرسیم نظر تو چیست؟ چرا؟ و بعد سکوت می‌کنیم و به جوابی که او داده است فکر می‌کنیم، گاهی حرف او را تلقی به قبول می‌کنیم و حرف‌های خودمان را هم گاهی به صورت سؤالی مطرح می‌کنیم که بچه‌ی ما روی آن خوب فکر کند و نظر بدهد و به او هم بگوییم که عجله‌ای برای پاسخ دادن نداریم؛ این‌ها به استقلال بچه کمک می‌کند.
✍حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان
📗ماهنامه خانه خوبان، ش146، ص55
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea