استاد پورحسینی در ابتدای سخنان خود ضمن تلاوت آیه ۵۴سوره انعام:«وَ إِذا جاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ » بیان داشت: یکی از جلوه های رحمت پروردگار در این آیه است، وهرکس که به مدینه میرود ابتدا پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) به او سلام می کنند چرا که در این آیه امر به پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) می شود اما گوش ما نمیشنود، و پیامبر تو واسطه «كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَة» است واگر گناهی کردی و بعد پشیمان شدی بدان خدا غفور ورحیم است «أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ، ثُمَّ تابَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» ودر ادامه گفت: این آیه دل انسان را شاد می کند که چقدر پیامبر(صلی ا... علیه و آله و سلم) واسطه خیر شده است.
وی برای تایید سخنش به روایتی اشاره کرد که پیامبر رحمه للعالمین از خداوند درخواست کرد تا در قیامت امّتش را در حضور فرشتگان و پیامبران امتهای دیگر بازجویی نکند و درخواست کرد که محاسبه بگونه ای باشد که تنها او و پروردگار آگاه شوند، خطاب شد ای حبیبم من به بندگان خود از تو رئوف ترم پس هرگاه تو نخواهی عیوب آنها نزد دیگران آشکار شود من حتی دوست ندارم که نزد تو عیب های آنان فاش شود بلکه تنها خودم آنها را بازجویی می کنم. «یا حبیبی أنا أرأف بعبادی منک و إذا کرهت کشف عیوبهم عند ...» واین را نیز یکی از جلوههای رحمت الهی دانست و گفت: در سوره فرقان آیه ۷۰ یکی دیگر از جلوه های رحمت الهی را میبینیم: «فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا» که گناهان تبدیل به حسنات می شوند نه اینکه بطور کل پاک شوند مثل شراب که به سرکه تبدیل و حلال می شود. که پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) بعد از نزول این آیه خندیدند طوری که دندانهای مبارکشان نمایان شد.
ایشان سپس به گفتگوی حضرت و ابوذر اشاره کرد و گفت: در مضمون این روایت است که در صحرای محشر وقتی پرونده گناهان کبیره وصغیره را می آورند و بنده گناهان صغیره اش را می بیند خوف از محاسبه گناهان کبیره دارد اما می بیند از محاسبه گناهان کبیره خبری نیست و تبدیل به حسنه شده اند به استناد این آیه همانند شراب که به سرکه تبدیل شد گناهان کبیره هم به حسنات تبدیل می شوند و وعده الهی محقق می شود.
وی تاکید کرد: این خوف از آشکار شدن گناهان کبیره باعث تبدیل شدن گناهان به حسنات می شود اما اگر گناه برای بنده قبحی نداشته باشد و خوف آن را نداشته باشد این آیه شامل حال او نمی شود و از این رحمت الهی محروم می شود، از امیرالمؤمنین (علیه السلام) در میزان الحکمه آمده است:«أمر اللّه سبحانه بشيء إلاّ و أعان عليه» پروردگار به چيزى فرمان نداده مگر بر انجام آن يارى كرده است. یعنی اگر کاری در راه خداوند است خدا هم او را در این راه کمک می کند. اینکه ما توفیق اطاعت بعد از طاعت را داریم این هم از فضل الهی است، همچنانکه در روایتی از امام کاظم (علیه السلام) داریم ؛ روزی حضرت ایوب به خداوند گفت: من هرگز امر دنیوی از تو نخواستم وغرور او را فرا گرفت در همین حال خداوند ابری را به سوی ایوب فرستاد که در آن صدای پروردگار شنیده شد: چه کسی به تو این توفیق را داده که فقط از معنویات بخواهی؟ پاسخ داد خداوند.
ایشان به این نکته اشاره کرد که مرحوم بودن یک سری ظرائفی دارد که یکی از آنها این است که خداوند توفیق می دهد، وحواسمان باشد که دچار غرور نشویم.
سپس در امام شناسی ابن ابی یعفور گفت؛ او به امام صادق (علیه السلام) میگفت: مولای من! قسم به خدا! اگر اناری را دو نصف کنید و بفرمایید که نصف آن حلال و نصف دیگرش حرام است، مطمئنا شهادت خواهم داد که آنچه را گفتی حلال، حلال است؛ و آنچه را که فرمودی حرام، حرام است؛ و هیچ گونه چون و چرا نخواهم کرد. امام صادق (علیه السلام) دو مرتبه فرمودند: «خدا تو را رحمت کند».
خانم پورحسینی پیامی که حضرت در مرگ ابن ابی یعفور دادند را بیان داشت: «او در حالی از دنیا رفت که به تعهد خود در قبال خداوند و رسول گرامی اش و به امام زمان خویش وفا کرده بود. درود خدا بر او باد! عبدالله درحالی قبض روح شد که آثاری پسندیده از خود به یادگار گذاشت تلاشهایش مورد توجه خداوند قرار گرفت و گناهانش بخشوده شد. او به جهان باقی شتافت. توشه وی رضایت خداوند و رسول (صلی ا... علیه و آله و سلم) و امام زمانش بود. سوگند به رابطه ام با رسول الله (صلی ا... علیه و آله و سلم) ! در عصرما کسی خاضع تر و فرمانبرتر از او نسبت به دستورات خداوند و پیامبر وامامش نبود. او در طول زندگی این گونه بود، تا این که خداوند او را قبض روح کرد و در بهشت جاویدان با رسول گرامی (صلی ا... علیه و آله و سلم) و علی(علیه السلام) همنشین کرد. آری، خداوند او را بین دو مسکن -جایگاه پیامبر و علی (علیهما السلام) - جای داد، گرچه مسکن ها و درجات آن ها یکی است. خداوند بر رضایت خود از او بیفزاید و از فضل و کرمش او را ببخشد که من از او راضی هستم.» و در پایان گفت امیدواریم امام برای ما هم همین دعا را بکنند.
روابط عمومي مكتب نرجس (عليهاالسلام)