وی ابتدا بیان داشت: خیلی از ماها فکر می کنیم بعد از اینکه حساب و کتاب تمام شد مردم به دوسته تقسیم می شوند یک عده مغضوب خدا و اهل جهنم و یک عده ای محبوب خداوند و اهل بهشت می شوند، این تصور اشتباه است. مردم بعد از حساب و کتاب قیامت دو دسته نیستند، بلکه به سه دسته تقسیم می شوند، قرآن بیان می کند «و کنتم ازواجاً ثلاثه» یک عده اهل جهنم هستند «و اصحاب المشئمة ما اصحاب المشئمه» مشئمه از شوم می آید و به معنای شومی است، یعنی کسانی که اهل گناهند اهل جهنم خواهند بود. و یک عده اهل بهشتند «و اصحاب المیمنة ما اصحاب المیمنة» میمنه از یمن می آید یعنی کسانی که اهل کارهای نیک و اهل صدقات و پرهیزگار بودند اینها اهل بهشت هستند و خدا این دسته را دوست دارد. یک عده دیگر هستند خدا آنها را خیلی دوست دارد «و السّابقون السّابقون، اولئک المقرّبون» کسانی که اهل سبقت بودند و زود لبیک میگفتند، در مقابل ندای حضرت چون و چرا نداشتند، آنها در بهشت یمین نیستند بلکه در بهشت قرب الی الله اند.
وی سپس افزود: ما یک "جنّات النّعیم" داریم «یَا أَیَّتُها النَّفسُ المُطمَئِنَّة ، إِرجعی إِلی ربِّکَ راضیةً مَرضیة ، فَادخلی فِی عِبادی ، وَادخلی جَنَّتی» بهشت رضوان الهی و اولیای معصومین (علیهم السلام) متنعم خواهد بود. در آیه «ومِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبيرُ» هم مردم به سه دسته تقسیم می شوند. اما در روز عاشورا هم در سه دسته بودند بعضی را امام دوست داشتند، بعضی را خیلی دوست داشتند و بعضی را خیلی خیلی دوست داشتند؛ همانطور که در قیامت مردم سه دسته بودند یاران و لبیک گویان امام هم همینطور سه دسته بودند.
در روز قیامت حورالعین ها شکایت می کنند به خدا و میگویند این افراد از وقتی به بهشت وارد شدند به ما نگاه نمی کنند و محو دیدار امام حسین(علیه السلام) بودند. لبیک گویان به امام حسین (علیه السلام) و لبیک گویان به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) سطوحشان فرق می کند؛ یک عده محبوب امام حسین (علیه السلام) بودند اما پایین ترین سطح از محبوبیت را داشتند مثل حُر که توبه کرد و به قلب امام حسین(علیه السلام) راه پیدا کرد «ان الله یحبّ التّوّابین و یحبّ المتطهّرین». کسی که محبوب خداست محبوب ولیّ خدا هم می شود، چراکه قرآن فرمود «لایمسّه الا المطهّرون» قرآن ناطق ولیّ خداست، بدون طهارت نمی توانید به او نزدیک بشوید.
وی سپس به راهکار محبوب شدن نزد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اشاره کرد و گفت: اولین قدم توبه است؛ آنها که به خیمه امام نرسیدند سعی نمایند با توبه خودشان را به امام برسانند. به ابا عبدالله (علیه السلام) عرض می کنیم ما هم آمدیم از گناهانمان توبه کنیم همانگونه که حر را پذیرفتی ما را هم بپذیر؛ کشتی امام حسین (علیه السلام) وسیع است بیائید برگردیم و نجات پیدا کنیم. امام حسین (علیه السلام) برای حر نامه ننوشت و او را دعوت نکرد یک عده ای خودشان را دعوت کردند و بسیار او را دوست داشتند، امام برای حبیب نامه نوشت و اورا دعوت کرد که در کربلا همراهشان بود. اینکه حبیب چه کرد که محبوب شد؟ صفاتی را در همین نامه نوشتند؛ به او فرمودند: حبیب تو با غیرتی! تو مردی! همان چیزی که مردها کم کم آن را دارند فراموش می کنند. امام حسین (علیه السلام) 12 پرچم آماده کردند 11 تا را به شیرمردان کربلا دادند اما دوازدهمین پرچم را برای حبیب نگه داشتند، حبیب غیرت داشت چون محبوب خدا بود چون خداباغیرت است و انسانهای غیور را دوست دارد. اگر مردی با همسرش بیرون بیاید و زن او آرایش کند هر نگاه حرامی که به زنش بشود گناهش شامل آن مرد هم می شود.
حاج آقای شیخ طادی در مورد عده سومی هم که در کربلا بودند خاطرنشان کرد: امام حسین (علیه السلام) آنها را خیلی خیلی دوست داشت و در اوج محبت امام بودند. کسی که محبوب دل امام بود و حضرت در مورد او فرمود من دنیای بدون تو را نمی خواهم علی اکبر (علیه السلام) بود. شاید بگویید هر پدری به پسرش عشق میورزد اما امام حسین (علیه السلام) عشق عجیبی داشت نه بخاطر اینکه پسرش بود، امام به او هنگامی که اذن میدان دادند فرمودند: او شبیه ترین مردم به رسول الله است از نظر اخلاق و ظاهر و منطقش؛ پس هرکس شبیه پیامبر (صلی الله علیه و آله) بشود محبوب دل امام می شود، و می فرمایند: محبوبترین فرد نزد خدا آن کسی است که بیشتر شبیه پیامبر(صلی الله علیه و آله) بشود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) بسیار امام حسین (علیه السلام) را دوست داشتند و می فرمودند: «حسین منی و انا من حسین».
درست است ما به اندازه علی اکبر (علیه السلام) شبیه پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیستیم اما همه مان امام حسین (علیه السلام) را دوست داریم. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: شبیه ترین شما به من کسی است که خلق حسن داشته باشد.
امام صادق (علیه السلام) در معرفی خوش خلقی فرمودند: هرکس این صفات را داشته باشد به او خوش خلق می گویند: اول اینکه نرم خوی باشد؛ این اولین حد حسن خلق است، شوخی بجا نه تمسخر دیگران، دومین مساله کلام پاک و عفت کلام داشتن است، خدا رحمتش را شامل زن و شوهری می کند که باهم خوب حرف بزنند و نگاه محبت آمیز به هم داشته باشند، عبادت که فقط ذکر گفتن نیست.
وی در پایان با یادآوری سطوح گوناگون لبیک یا حسین (علیه السلام) - بعضی را امام دوست داشت و بعضی را خیلی و بعضی را خیلی زیاد دوست داشت مثل علی اکبر (علیه السلام) چرا که شبیه ترین به پیامبر (صلی الله علیه و آله) بودند- گفت: لذت بخش ترین لذتها این است که جوان بلند قامت انسان جلوی چشم پدر راه برود و سختترین مصیبتها پرپر شدن این جوان است واین صحنه را امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا دیدند.
روابط عمومی مکتب نرجس (علیهاالسلام)