ایشان گفت: این که خداوند دعای ما را مستجاب نمی‌کند به این علت است که ما را دوست دارد. محبت، دشمنی‌ها را به دوستی تبدیل می‌کند، انسان‌های زیادی با محبت راهشان را عوض کرده‌اند مانند زهیر بن قین که با روحیه خشن به خیمه امام حسین علیه السلام رفت و حسینی برگشت. یکی از مصادیق محبت خداوند نعمت‌هایی است که به ما داده است ولی حواسمان به این نعمات مادی و معنوی نیست.
وی افزود : این که در دعا داریم "لاتمکر بی فی حیلتک" اشاره به این دارد که ما اوقات زیادی نقشه می‌کشیم که کاری را انجام دهیم ولی خداوند طور دیگری برایمان تصمیم می‌گیرد، راه را برای ما می‌بندد و مسیری را می‌گشاید که برای ما بهتر است و این همان ربوبیت الهی است. گاهی بلاها به سبب این است که خداوند می‌خواهد از همه ناامید شویم و به خودش روی آوریم. شیخ بهایی در جایی می گوید از وقتی بلا و مصیبت در زندگی من زیاد شد متوجه شدم چقدر نزد خداوند منزلت دارم. اگر کسی همه امورش را به خدا واگذارد هیچ گاه زمین نمی‌خورد.
حجه الاسلام والمسلمین شیخ طادی گفت: در جایی از دعا که می‌فرماید: "من این لی الخیر..." این مطلب را می‌رساند که همه خیر به در خانه خدا و آن ها که وصل به خدا هستند می‌باشد. اگر کسی دنبال راه نجات است تنها راه پیوستن به در خانه خداست چرا که تنها خداوند غنی است و بقیه همه فقیرند. امام علی علیه السلام در خطبه 25 نهج البلاغه می‌فرمایند: اگر دیدی که گناه می‌کنی و خداوند همچنان نعمتت را زیاد می کند باید بترسی از خداوند و از این نعمت؛ زیرا در نهایت هلاک می‌شوی (عذاب استدراج). اما کسانی که خداوند به آن ها نعمت میدهد و آن‌ها شکرگزارند، نعمت را برایشان افزایش میدهد و به فرموده امام صادق علیه السلام شامل آیه"لان شکرتم لازیدنّکم" می‌شوند.
ایشان در ادامه افزود: لفظ "یا ربّ" در دعای اولیاء زیاد آمده است: «ربنا ظلمنا»: آدم علیه السلام، «رب اغفر لی»: نوح علیه السلام، «رب زدنی علما»: حضرت محمد صلی ا... علیه و آله و سلم و...، زیرا رابطه ما با اسم ربّ خیلی شدید است و الی القیامه نیاز به ربوبیت الهی داریم. اگر از خداوند درخواست نکنیم خیلی وقت ها راه را اشتباه خواهیم رفت. داستان به دنیا آمدن حضرت موسی علیه السلام در قرآن به زیبایی ربوبیت الهی را نشان میدهد. ماجرای ازدواج حضرت نرجس علیهاالسلامبا امام حسن عسگری علیه السلام هم به طور کامل ربوبیت الهی را نشان میدهد. برای این که ربوبیت الهی در حق ما به درستی اتفاق افتد باید اخلاص داشته باشیم کسی که خود را برای خداوند خالص کند خدا همه دنیا را مسخّرش خواهد کرد.
در فراز "بک عرفتک و انت دللتنی...." می‌فرماید: به واسطه خودت تورا شناختم. شناخت خداوند به چند روش میسر است که از جمله شناخت آفاق و انفس و آیات الهی و... است. گاهی با تفکر در آفرینش یک موجود کوچک مانند پشه می‌توان به شناخت خداوند رسید و این که انسان این‌قدر ضعیف است که اگر پشه چیزی را از او بگیرد نمی‌تواند به خود بازگرداند.
وقتی که می خوانیم "والحمد لله الذی اسئله فیعطینی..." خداوند را با ویژگی بخشش می‌خوانیم، انفاق باید با عجله باشد تا برای درخواست کننده گواراتر باشد و شیطان هم نتواند ورود پیدا کند.
فرق ما با مسیحیت و سایر اهل کتاب در این است که آن‌ها فقط در اماکن مقدسشان مانند کلیسا می‌توانند با خدا ارتباط برقرار کنند ولی ما در هر مکان و هر زمانی با خداوند رابطه برقرار می‌کنیم "والحمدلله الذی انادیه کلّما شئت". هر سرّی را که به دیگران نمی توانیم بگوییم به خدا می‌گوییم. هر موقع که بخواهیم او را می‌خوانیم و به شفیعی نیاز ندارد. امام سجاد علیه السلام می‌فرمایند: خداوند در اجابت دعا سه حالت دارد یا همان که می‌خواهیم میدهد، یا به جای آن یک بلای دیگر را از ما دفع می‌کند و یا دعا را ذخیره برای قیامتمان می‌کند، در قیامت به جای دعاهای مستجاب نشده آنقدر به آن شخص نعمت میدهد که شخص می‌گوید کاش هیچ یک از دعاهایم در دنیا برآورده نمی‌شد.
روابط عمومی مؤسسه علمی- تحقیقی مکتب نرجس علیهاالسلام