خانم پورحسینی (از اساتید حوزه) در جمع طلاب و اساتید حاضر، درخصوص ویژگی های شخصیتی استاد طاهایی(ره) مطالبی را عنوان نمود.
ایشان بیان داشت: اکنون یک دهه از ارتحال استاد طاهایی (ره) می گذرد، سؤال مهم این است که چگونه فردی حتی پس از رحلت می تواند روشنگر باشد و مصداق آیه شریفه «و جعلنا له نوراً یمشی به فی النّاس» گردد. مسلم است که سرشت همه انسان ها با نور فطرت همراه است این نور وقتی با علم و عقلانیت دینی و عبادت آمیخته گردد بهترین انتخاب (سرنوشت) را برای خود رقم می زند.
وی در ادامه به برخی ارکان زندگی استاد اشاره نموده و گفت: زندگی این انسان مهذّب که در فضای نور اعظم خدا زندگی می کند ارکانی دارد که اولین رکن آن عبارت است از پناه توحید و نبوت. مؤمن ناب برای فرار از گزند و آسیب شرک در قلعه توحید ناب و نبوت به سر می برد و به اخلاص دست می یابد این رکن اصلی و به منزله زیربنای ارکان دیگر است.
رکن دوم این است که اگر رویداد ناگواری متوجه او شود متأثر نیست بلکه کلمه استرجاع را بر زبان می آورد «الذین إذا أصابتهم مصیبه قالوا إنا لله و إنا إلیه راجعون...». اجرای این دستور به معنای آن است که عقیده و منطق مؤمن آن است که مبدأ و معاد همه اشیاء خداست. در دیدگاه انسان مهذّب عبارت «إنا لله و إنا إلیه راجعون» اختصاص به حال مصیبت ندارد بلکه در حال بلا ظهور می کند و در تمامی ایام این حقیقت را متذکر است حتی در شادی ها.
سومین رکن این است که اگر کار خیری از دست او نشأت گرفته یا نیّت پاکی از قلب او گذشته و قدم خیری برداشته است آن کار خیر علمی و عملی را به خود نسبت نداده و نمی دهد و نمی گوید من کردم؛ بلکه خدا را شکر می کند که توفیق آن علم یا عمل را داشت و نه تنها شکر منعم که تشکر از بندگان را به زیباترین وجهی ابراز می کند «و إذا أصاب خیراً قال الحمد لله ربّ العالمین».
رکن چهارم زندگی نورانی این انسان وارسته عذرخواهی و پوزش طلبی از درگاه الهی است؛ او عصمت ندارد که بگوییم معصوم از خطا و اشتباه است و خطاهای خود را می بیند و وجود خود را با استغفار معطر می نماید.
خانه های مادی دنیا پابرجا نمی مانند اما خانه های معنوی که براساس این چهار رکن بنا شده اند به اراده و اذن الهی پابرجایند و نام بنیانگذاران خود را همیشه بر تارک تاریخ می درخشانند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد!