🔺وی بانویی اهل معرفت، جلیل القدر، معتقد به ائمه دوازدهگانه و دانای به اخبار بود. شیخ طوسی در کتاب الغیبه از محمد بن یعقوب کلینی از محمد بن جعفر اسدی نقل می‌کند که احمد بن ابراهیم به من گفت: در سال262 هجری قمری به حضور خدیجه دختر امام جواد(ع) رسیدم.
🔺 از پشت پرده با ایشان صحبت کردم و از دینش پرسیدم. او همه‌ی امامانی که به امامت‌شان معتقد بود، برشمرد سپس فرمود: «فرزند حسن عسکری(ع)» سپس نام آن حضرت را بیان فرمود.
🔺عرض کردم: خداوند مرا فدای شما کند! آیا ایشان را دیدهاید یا خبرش را شنیدهاید؟
فرمود: شنیدهام؛ چرا که امام عسکری(ع) در نامه‌ای به مادرش موضوع ولادت و امامت فرزندش را خبر داده است.
🔺گفتم: اکنون آن کودک کجاست؟
فرمود: پنهان است.
عرض کردم: پس اکنون شیعیان به چه کسی پناه ببرند؟
فرمود: به مادر بزرگش؛ مادر ابو محمد
گفتم: من باید به کسی (امام مهدی) اقتدا کنم که وصیّ او یک خانم است؟!
🔺فرمود: آری. به شیوه امام حسین(ع) عمل کنید؛ چرا که آن حضرت در ظاهر، خواهرش زینب(س) را به عنوان وصیّ انتخاب کرد. زینب(س)هر آنچه امام سجاد(ع) از علم الهی بیان می‌فرمود، انجام می‌داد و گفتار و رفتار وی مستند به دانش آن حضرت بود.
🔺سپس خدیجه(س) فرمود: شما مردمی هستید مطّلع از اخبار. مگر روایت نمی‌کنید نهمین فرزند امام حسین(ع)میراثش تقسیم می‌شود درحالی که زنده است.
🔺این روایت را تلعکبری از حسن بن محمد نهاوندی از حسن بن جعفر بن محمد بن مسلم حنفی و او از ابوحامد مراغی که وی می‌گوید: از خدیجه دختر محمد خواهر ابیالحسن عسکری(ع)سؤال کردم. و همانند همین روایت را نقل کرده است.
📚زنان نامدار شیعه،ص364
••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3de
