در روز شانزدهم ماه مبارک رمضان استاد رثایی در ادامه سلسه درسهای این ماه با اشاره به آیات جزء 16 قرآن کریم تصریح کرد: هرکه از یاد خدا اعراض کند خدا زندگی تنگی به او می دهد. با خود میگوییم آنهایی که ایمان ندارند راحتترند آنها توجه ندارند و آرامش هم ندارند. تنها چیزی که خداوند می دهد آرامش است نه آسایش.
وی با اشاره به آیه ای که می فرماید: به مادر موسی وحی کردیم، نقش چند زن را بیان کرد: چه می شود یک زن آنقدر بزرگ می شود تا به او وحی شود و به او گفته شد فرزندت را در صندوقچه بگذار و در آب بینداز؛ باید به خدا اعتماد کرد و آن کسی که هم دشمن تو و هم دشمن من است او را از آب می گیرد، در توضیح این آیه: القا شد به قلب مادر موسی(علیه السلام) که با اعتماد به خداوند اینکار را انجام دهد. در روایت از امام باقر(علیه السلام) داریم خدا محبتی عظیم نسبت به موسی (علیه السلام) در دل فرعون انداخت و هرکس هم موسی را می دید به او علاقه مند می شد...
وی در رمز رسیدن به کمال چنین گفت: اما چه شد که به مادر موسی(علیه السلام) وحی شد و به کمال رسید؟ مگر او چکار کرد؟ دل کندن مادر موسی از فرزندش وقتی خدا امر می کند این دل کندن برای خداست... رمز رسیدن به کمال دل کندن از وابستگی هاست... مادر مریم از مریم دل کند و او را در عبادتگاه گذاشت... ما باید از خودمان هم دل بکنیم مثل ابراهیم که از خود دل کند و به دل آتش رفت و آتش برایش گلستان شد، او از فرزند و همسرش نیز دل کند، دل کندن از نوجوان، قربانی کردن اسماعیل، دل کندن یوسف از شهوت و از غلامی به فرمانروایی رسیدن.
وی افزود: خدا هم می گوید هر شبانه روز دل از خواب بکن تا به کمال برسی (سوره سجده/ 17). اگر از محبوبیت ها دل بکنی خدا چنان محبتی نسبت به ما قرار می دهد که دل همه را نرم می کند و می فرماید: اولیای ما تحت نظر و تربیت ویژه ما قرار می گیرند. با اینکار خودمان را تحت تربیت مستقیم الهی قرار میدهیم.
در روز دوشنبه هفده رمضان استاد رثایی با اشاره به اینکه نامه اعمالمان امروز به دست حضرت است گفت: امیدوارم حضرت از ما و اعمال و عباداتمان راضی باشند و ما مشمول دعای حضرت باشیم.
در مطالعه سوره انبیاء به آیه 24 مربوط مرگ برخوردم: ای پیامبر ما پیش از تو برای هیچ انسانی جاودانگی وزندگی ابدی قرار ندادیم، پس آیا وقتی تو از دنیا بروی آنها زندگانی جاوید خواهند یافت، یعنی نه تنها مردم بلکه تو که عزیز و حبیب ما هستی تو هم می میری بلکه همه می میرند. ما پیش از تو برای هیچ انسانی جاودانگی وزندگی ابدی قرار ندادیم. در آیه بعد می گوید «کل نفس ذائقه الموت» هر نفسی چشندهی مرگ است... ما شما را با مبتلا کردن به بدیها و خوبیها آزمایش می کنیم و بسوی ما باز گرداننده می شوید. حضرت علی (علیه السلام) در مورد آزمایشهای الهی می فرماید: این آزمایشها مفادش این است اگر مفادش خارج از این ها بود از خدا گله کنید؛ غنا و سلامتی خیر است و فقر و بیماری شر است (مستدرک، ج2، ص149).
آمادگی برای مرگ از نشانه های اولیای خداست (سوره جمعه/3) چراکه مرگ ملاقات عاشق با معشوق است ولی می خواهد به محبوبش برسد، امام حسین(علیه السلام) وقتی از مدینه به کربلا می روند می دانند به طرف شهادت می روند. جایگاه مرگ در زندگی انسانها همچون گردنبند بر روی سینه دختران است؛ مرگ پایان حیات نیست بلکه تغییر در حیات و شیوه زندگی است. اهل بیت (علیهم السلام) از مرگ به لباسی تعبیر می کنند که تعویض می شود (بحارالانوار، ج6، ص154) پس تغییر درحیات را پایان راه نمیدانند و می فرمایند: ما برای هیچ کدام از انسانهای قبل توهم جاودانگی قرار ندادیم و همه می میرند. اما نوع رفتن بستگی به خودمان دارد. پس خود رفتن اجباری است، بعضی ها با سخت ترین حالات از دنیا می روند اما عده ای با بوکردن گل (بحارالانوار، ج6، ص156).
وی در ادامه بیان داشت: سنت الهی این است که هیچ انسانی جاودانگی ندارد و اگر قرار است کسی جاودانه بماند برای پیامبر بود. بعد از مساله موت می گوید اگر خیر و شر هردو ابزار آزمایش است، آزمایش با شر بهتر است؛ چوان انسان موقع سختی متوجه خداست. آزمایش ها هردو سخت است چون انسان می فهمد اما بحث خیر نه، شر مقدم برخیر است. مرگ نابودی نیست؛ تغییر روش زندگی و حیات است و در آیات بعد هم داریم که خداوند حسابرس دقیق است...
ایشان در پایان ضمن سفارش به حضار در قرائت آیات، نسبت به مطالعه و مفاهیم آیات تأکید نمود.