در بحث تلاوت کار عمیق لازم نیست، فقط کافیست مردم را با آیات الهی مواجه کنیم که یکی از آن آیات الهی سربریده اباعبدالله است. لذا شما می بینید مسیحی می آید مجلس اباعبدالله متحول می شود، یهودی، زرتشتی، گبر و بودایی می آیند متحول می شوند. یکی از دوستان دهه کرامت اعزام شدند به کشور اندونزی و رفتند به معبد بودایی ها و دیدند روحانی بودایی گفت : میدانی ما هرروز اینجا دعای کمیل علی شما را میخوانیم؟ فوج فوج مردم از این در می آیند و می روند و محبّ علی میشوند.
استاد شایسته خوی در ادامه افزود: گستره مخاطبین اهل بیت (علیهم السلام) محدود نیست بلکه کل عالم است، لذا وقتی کسی که قسی القلب یا مریض القلب نیست می شنود پرواز میکند. روضه اباعبدالله این حقایق را دارد، هرکسی حاجت و نیاز و خلأ و مشکل و گرفتاری دارد ناامید نمی شود.
بخشی از واقعه عاشورا را می خواهم تحلیل کنم که شاید کمتر گفته شده باشد. برای کسانی که دنبال فرصت می گردند شب عاشورا از آن شبهاست. امشب شب دعاست. پیام دعاها چیست؟ درس هایش چیست؟ رویکرد دعاهای ما باید کجاها را بگیرد؟ آثارش کجا ظاهر شود؟ در مباحث معرفتی دعا و گریه هردو سلاح است. بحث دعا بحث پیش پا افتاده و ابتدایی نیست. باید نگاه ویژه ای به آن داشت. در ویژگی های عبادالرّحمن در سوره فرقان آمده است که اهل دعا هستند. آیه می فرماید «اگر دعاهایتان نبود ارزشی برایتان نبود»، پس دعا به انسان ارزش و درجه می دهد، و انسان را بزرگ می کند. اگر خودت را مستغنی اعلام کنی و احساس کنی به دعا نیاز نداری داخل در جهنم می شوی. لذا بحث دعا بحث خیلی مفصلی است، یک نقشه راه برای خودمان داشته باشیم که دعاهای ما به کجا می رسد؟ ما خیلی دعا می کنیم و خیلی هم معترضیم که چرا خدا حاجتمان را نداد؛ نگاهمان به دعا نگاه تجاریست در حالی که در جریان عاشورا اصلا اینطوری نیست. فکر نکنید این ها شرابخوار و دزد و لا ابالی بودند، همه اهل عبادت بودند ولی ریشه اصلی کجاست؟ اول باید غفران خودت را بخواهی «رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ». این "لی" وسط برای این است که فیتیله غرورمان را پایین بکشیم. بسیاری از ما حوزوی ها که منتسبین به دین هستیم خیلی در معرض خطریم.
وی در ادامه افزود: وقتی کسی به من می گوید التماس دعا پشتم می لرزد و استغفار می کنم. مسأله دعا در عاشورا از مسائل مهمی است که پیام های مهمی دارد: دفاع، حمله، خشم و عشق؛ این پارامترها هست، دعا هم در متن اینهاست. فداکاری، ایثار، همبستگی، جهاد، شهادت، توحید و دعا در متن همه اینها هست. برخی تصور میکنند دعا برای زمانی است که به ضعف افتادیم. دعا علامت قوت است و انسان هایی که دعا می کنند در واقع به اوج قدرت رسیده اند. کسانی که اهل دعا هستند نیروی قلبی شان را به پشتوانه نیروی جسمی شان افزایش می دهند. کسی که می گوید «رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً » با این زیربنا، نباید فرزند منحرف داشته باشد. کسی که دعا می کند محتوای دعایش نشان می دهد که انسان دون همتی است یا بلند همت، سطحی نگرست یا عمقی نگر، دنیاطلبست یا آخرت طلب، مؤمن است یا مردد؟
ایشان سپس عنوان داشت: اگر تاریخ صدر اسلام را مطالعه کنید هرجا پیامبر حضور دارند توأم با دعاست. در جنگ بدر و احد هم دعا می کنند. محور دعا شکست یا پیروزی نیست، چه شکست چه پیروزی، چه سلامت چه شهادت، در همه جا دعا هست. زمانی که در اوج نعمتی باید با خدا حرف بزنی. استاد طاهایی (ره) در یکی از درس های اخلاقشان میگفتند: «إنا لله و إنا إلیه راجعون» فقط برای مصیبت نیست. در خوشی های هم این را زیاد بگویید. در اوج پیروزی و نعمت هم باید دعا کنید. دعا تثبیت کننده نعمت است، در همه حالات باید با خدا حرف بزنیم و ارتباط برقرار کنیم و از او بخواهیم.
وقتی اسلام فراگیر می شود به پیامبر اکرم (صلی ا... علیه و آله و سلم) سوره نصر نازل می شود و خدا می فرماید: «فسبّح بحمد ربّك و استغفره إنّه كان توّابا» پس دعا عامل بازدارنده غرور هم هست. ای پیامبر حال که به این پیروزی به این بزرگی دست پیدا کردی تسبیح خدا کن تا بدانی «وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمى». مرز بین حکومت الهی و طاغوت هم این هست. مرز بین توحید و شرک، علم الهی و علم غیر الهی همین است.
مدیر موسسه علمی-تحقیقی مکتب نرجس (علیهاالسلام) در ادامه گفت: رکن اصلی عاشورا که معمولا دیده نمی شود دعاست. امام حسین(علیه السلام) از لحظه ای که این حرکت را شروع کردند تا لحظه ای که پیکرشان روی خاک های گرم کربلا افتاد، لبانشان دعا می خواند. امام می فرمود: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَكُنِ الَّذِی كَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِی سُلْطَانٍ» خدایا تو خودت میدانی کار من از سر رقابت در سلطنت و کشورگشایی نیست. چرا ایشان این دعا را بلند می خواند؟ طوری دست به دعا برمی دارند که تاریخ نویس ها بنویسند، بفهمند و برسانند و زبان به زبان بگردد، پیام دعای امام چیست؟ این که هدف از حرکت ما، هدف از این جریانی که به وقوع پیوسته و من و خانواده و عزیزترین یارانم را همراه خود کردم، پیامش این است که ما قرار است به خدا و خلق خدا خدمت کنیم و دین خدا را معرفی کنیم و احکام خدا را به مردم بنمایانیم، همان احکامی که عوض و وارونه شده است، من برای سلطنت خواهی و کشورگشایی نیامده ام بلکه می خواهم به سیره پدر و پدربزرگم عمل کنم و به دین جدم عمل کنم!
خانم شایسته خوی در پایان چند درس مهم عاشورا را یادآور شد و گفت: اولین درس عاشورا دعا کردن است، ای شیعه حسین بن علی (علیه السلام) تا به خدا متکی نشوی و از خدا خواسته هایت را نخواهی مسیر حسین را نرفته ای، این حرکت الهی است، برای خدا و برای دین خداست، و برای برگرداندن حقایق دین خدا به مردم است، این که هرکاری کنم باید به خدا تکیه کنم درس است، تا انسان خدا را باور نداشته باشد درخواست هایش پوشالی می شوند. دیگر این که باور کنم خدا تکیه گاه من هست، او منبع لایزال و بر هر چیزی قادرست و تا او نخواهد، نمی شود؛ اگر این بینش ایجاد شود خیلی از ذلّت ها و زبونی ها را از بین می برد. لذا باید از خدا بخواهیم و عرض نیازمان به سوی خدا باشد، پس ذکر «لا حول و لا قوة إلا بالله» از لبانتان نیفتد چرا که این ذکر کثیر اباعبدالله (علیه السلام) بود.
روابط عمومي مكتب نرجس (عليهاالسلام)