🔹از مظاهر درخشنده حادثه کربلا موضوع جمع کردن اصحاب توسط امام حسین(ع) در شب عاشورا و سخنرانی برای آن‌هاست. باید در نظر داشت که این سخنرانی در شب عاشوراست. هنگامی است که عوامل محیط از هر جهت نامساعد و ناامیدکننده است. در چنین شرایطی هر سردار و رهبری که تنها مادی فکر کند جز لب به شکایت باز کردن کاری ندارد. مثل ناپلئون می‌گوید: طبیعت با من مساعدت نکرد. همه سخنانش شکایت از روزگار و اظهار یأس است.
🔸 آن‌چه شرایط را برای او سخت‌تر می‌کند این است که زنان و فرزندان و خواهرانش تا 24 ساعت دیگر اسیر دست دشمن می‌شوند. برای یک مرد غیور و فداکار خیلی ناگوارتر است. در همچین شرایطی دیگران چه کرده‌اند؟ در تاریخ می‌خوانیم که المقنّع وقتی‌که محصور شد و در شرایط نامساعد و ناامیدکننده قرار گرفت اول خاندان خود را کشت و بعد خودش را. تاریخ از این نمونه‌ها بسیار دارد.
🔹اما حسین‌بن‌علی(ع) وقتی‌که شروع کرد به سخنرانی گفت: « اثنی علی الله احسن الثناء و احمده علی السراء و الضراء . اللهم إنی أحمد» بااین‌همه شرایط نامساعد مادی دم از رضا و سازگاری با عوامل می‌زند. چون در شرایط معنوی مساعدی زیست می‌کند و اعتقادات و عملاً ، موحد و خداپرست است و بعلاوه او به نتیجه نهایی کار خود آگاه است و هدفش مثل اسکندر و ناپلئون جهان‌گیری نبود که خود را شکست‌خورده بداند. هدفش اعلای کلمه حق بود و از این نظر کرد خود را بسیار سودمند و مؤثر می‌دید.
✍️کتاب حماسه حسینی شهید مطهری/ ص 75-74
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea