گوهر شهادت در نگاه عرفانی حضرت امام خمینی(ره)
حضرت امام(ره)، جهاد و شهادت در راه خدا را مقامی اسرارآمیز می دانند و آن ها را از مختصات انسان کامل به شمار می آورند؛ مقامی که حتی ملکوتیان با آن فاصله ها دارند و با دیدگاه امکانی نمی توان به آن پی برد و یافتن ارزش آن نیازمند دیدی ربوبی است.
امام(ره) در توصیف مقام شهادت و بیان منزلت شهدا، حسرتی عارفانه و تواضعی خالصانه ابراز می دارند و این، در حالی است که به لسان عرفان در باب شهادت از این زیباتر و رساتر نتوان گفت؛ آنجا که می فرمایند: «افتخار و آفرین بر شهدای حوزه و روحانیت که در هنگامه نبرد رشته تعلقات درس و بحث مدرسه را بریدند و عقال تمنیات را از پای حقیقت علم برگرفتند و سبکبالان به میهمانی عرشیان رفتند و در مجمع ملکوتیان شعر حضور سروده اند... یکی چون من، عمری در ظلمات حصار و حجاب ها مانده است... و دیگری در اول شب یلدای زندگی، سینه سیاه هوس ها را دریده و با سپیده سحر عشق عقد وصال و شهادت بسته است و حال، من غافل که هنوز از کتم عدم ها به وجود نیامده ام، چگونه از وصف قافله سالاران وجود وصفی کنم».
از دیدگاه عرفانی امام(ره)، جوهره اصلی شهادت چیزی جز عشق به خدا و شوق به لقاء الله نیست؛ «عشق به محبوب حقیقی که همه چیز را محو می کند» و از همین روست که می فرمایند: «حل این معما جز به عشق میسر نگردد که بر ملت ما آسان شده است»و بسیجیان را که فداییان عاشق پیشه اسلامند، مصداق کاملی از ایثار و خلوص و عشق به ذات مقدس حق می شمارند.
منبع: مجله نامه جامعه،شماره ۹۳
برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید.
www.namayenarjes.com