راوی می گوید: از حضرت امام حسین علیهالسلاماز چگونگی سکوت رسول خدا (ص) پرسیدم ،فرمود:«هنگام سکوت یکی از چهار حالت را داشت: حلم، حذر، تقدیر، تفکر:
اما تقدیر و اندازه‌گیری اش در این بود که توجه و نگاه‌هایش به همه افراد مجلس و مستمعین یکسان بود.
تفکر او درباره جهان فانی و عالم باقی بود.
حلم و صبر در او جمع شده بود، به نحوی که نه چیزی او را خشمگین می‌ساخت و نه چیزی او را مضطرب و تحریک می‌نمود.
حذر داشت از اینکه این کارها را انجام ندهد، بطوریکه؛ چهار چیز در او جمع شده بود اقدام و دنبال کردن کارهای نیک تااینکه دیگران به او تأسی کنند. ترک زشتی‌ها تا دیگران نیز آن‌ها را ترک نمایند. کوشش و تلاش و تدبیر در آنچه به صلاح امت بود و اقدام بر آنچه که خیر دنیا و آخرت ایشان را فراهم می‌آورد. (مکارم‌الاخلاق، ج ۱، ص 15)
استاد علامه طباطبایی سال‌ها قبل به انگیزه استفاده عملی خود و دیگران بخش مهمی از این آداب و سنن پیامبر ص را در کتابی به نام سنن النبی گرد آورد اهمیت این کتاب در آنست که به همت و دقت عالمی جامع مجتهدی کامل و محدثی متتبع تألیف یافته که می‌توان از رساله عملیه ای باشد برای همه کسانی که می‌خواهند به شیوه رسول خدا ص ای زندگی کنند و برنامه آن حضرت را حتی‌المقدور دستورالعمل زندگی فردی و اجتماعی خویش قرار دهند این کتاب در ۲۱ قسمت شامل شمایل و کلیات اخلاق پیامبر ص و آداب و سنن ایشان در باب معاشرت و مسائل مختلف زندگی است.
مطلب ذیل از آن کتاب گرفته شده:
شمایل نبی مکرم اسلام
رسول خدا (ص) بسیار بزرگ و گران‌قدر بود در دیدگان عظیم و موقر می‌نمود و در دل‌ها عزیز و گرامی بود چهره مبارکش مانند ماه شب چهارده می‌تابید و درخشان و نورانی بود. رنگ چهره‌اش سفید مایل به سرخی بود نه از لاغری در دیده‌ها حقیر می‌نمود ونه از فربهی انگشت‌نما بود. چهره‌ای سپید و نورانی دیدگانی درشت و سفید ابروانی باریک و کمانی جمجمه‌ای بزرگ و قامتی متعادل و میانه داشت.(سنن النبی، ص 15)
اندامی زیبا و خویی پسندیده داشت خوش‌برخورد و خوش مجلس بود هنگامی‌که با مردم روبه‌رو می‌شد پیشانی‌اش چون چراغی فروزان نظر آنان را جلب می‌کرد. دانه‌های عرق مانند مروارید بر چهره‌اش می‌غلتید و بوی عرقش خوش‌بوتر از مشک بود و مهر نبوت در میان شانه‌هایش نمایان بود. (سنن النبی، ص ۱۸، به نقل از مناقب آل ابی‌طالب، جلد ۱، صفحه 155)