یکشنبه, 01 مهر,1403

­

یکشنبه, 07 شهریور,1395

مراقب باشیم امام رضا علیه السلام از کشورمان نرود

مراقب باشیم امام رضا علیه السلام از کشورمان نرود
امام صادق علیه السلام در فرمایشی درباره امام رضا علیه السلام به فرزند خود حضرت موسی بن جعفر علیه السلام اشاره کردند و فرمودند: «خداوند، فریادرس، پناه، علم، نور، فضیلت و حکمت این امت را از صلب او بیرون می آورد. او بهترین مولود و نیکوترین فرزند امت است، خدا بوسیله او از خونریزی ها جلوگیری می کند و میان مردم آشتی می دهد و پراکنده را گرد آورد و فتنه را اصلاح می کند. برهنه را بپوشاند و گرسنه را سیر می کند و هراسان را ایمن دهد. خدا به برکت او باران فرستد و بر بندگان ترحم می کند و گفتار او حکمت و خاموشی اش علم است. به واسطه او اختلاف از بین رود.»

 حجت الاسلام والمسلمین سیدحمید میرباقری

ماموریت اصلی اهل بیت علیه السلام دستگیری از مردم و بندگان خداست و در زیارت پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) می خوانیم: « حمد و ستایش خدایی که ما را بوسیله تو از هلاکت نجات داد. »

همانطور که می دانیم ضعف و ناتوانی منحصر در مشکلات مادی نیست؛ و به جرأت می توان گفت ضعف در مسائل مادی، ضعیف ترین و کم ترین ناتوانی های انسان است. انسان در موارد دیگر به مراتب شکننده تر است، انسانی که از نظر مالی همه چیز را دارد اما راه سعادت را گم کرده است هیچ لذتی را از زندگی اش نمی برد. آیا این ناتوانی نیست؟

در فرازی از زیارت امام رضا (علیه السلام) داریم «السلام علیک یا نور الله فی الظلمات الارض، سلام بر تو آقایی که نور خدا در تاریکی ها هستی.» در واقع انسان به واسطه نور اهل بیت علیه السلام می تواند از مهلکه های زندگی به سلامت بیرون بیاید.

امام رضا علیه السلام می فرمایند: «اَلْإِمَامُ اَلْمَاءُ اَلْعَذْبُ عَلَى اَلظَّمَإِ وَ اَلدَّالُّ عَلَى اَلْهُدَى وَ اَلْمُنْجِی مِنَ اَلرَّدَى، امام، آب گوارای در حال تشنگی، راهنمایی کننده بر هدایت و نجات دهنده از سختی های هولناک است»

و ما در تمام امور زندگی می توانیم از این نور بهره مند شویم و کمک بگیریم. امام صادق علیه السلام در فرمایشی درباره امام رضا علیه السلام به فرزند خود حضرت موسی بن جعفر علیه السلام اشاره کردند و فرمودند: «خداوند، فریادرس، پناه، علم، نور، فضیلت و حکمت این امت را از صلب او بیرون می آورد. او بهترین مولود و نیکوترین فرزند امت است، خدا بوسیله او از خونریزی ها جلوگیری می کند و میان مردم آشتی می دهد و پراکنده را گرد آورد و فتنه را اصلاح می کند. برهنه را بپوشاند و گرسنه را سیر می کند و هراسان را ایمن دهد. خدا به برکت او باران فرستد و بر بندگان ترحم می کند و گفتار او حکمت و خاموشی اش علم است. به واسطه او اختلاف از بین رود.»

آیت الله شاه آبادی درباره فریادرسی امام رضا علیه السلام جریانی را از مرحوم میرزا مهدی آشتیانی بیان می کنند: « در دوره متفقین که اوضاع کشور نابسامان بود و مردم از وضعیت خوبی برخوردار نبودند، من برای زیارت به سمت مشهد حرکت کردم و بیماری داشتم که از گلویم خون بیرون می آمد، در طول مسیر، در اتوبوس حالم بد شد و تا اینجا که مردم فهمیدند حالم بد شده و تا توقف ماشین را به یاد دارم. پس از آن ناگهان خود را در صحرای عرفات دیدم که خیمه ای با عظمت در آن نصب است و جمعیت به سمت آن خیمه می روند، پرسیدم این خیمه کیست؟ گفتند: این خیمه رسول الله صلی الله علیه و آله است، من هم با جمعیت وارد خیمه شدم و خدمت حضرت عرض کردم حاجاتی دارم. حضرت فرمودند: امر شما مربوط به فرزندم علی بن موسی الرضا علیه السلام است به نزد ایشان برو.

از خیمه خارج شدم و متوجه خیمه دیگری شدم، پرسیدم، گفتند: این خیمه حضرت رضا علیه السلام است. داخل خیمه شدم، وجود مبارکشان درون خیمه نشسته بودند، عرض سلام و ادب و دست بوسی نمودم و عرضه داشتم: آقا مرا جدتان رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم به شما حواله فرموده اند، من سه حاجت دارم.

حاجت اول کوتاه شدن شر متفقین از کشور، دوم شفای بیماری ای که مبتلا هستم و حاجت سوم حاجت شخصی بودم که ایشان ( مرحوم میرزا آشتیانی) نفرمودند چه بوده است.

حضرت رضا علیه السلام فرمودند: آن حاجت شخصی را دادیم و اما بیماری، همراه تو است تا از دنیا بروی، و شر متفقین هم کوتاه خواهد شد و بدان تا ما در این کشور هستیم، توجه خاصی به آن داریم، از آن زمانی خوف داشته باشید که از این کشور برویم.

مرحوم آشتیانی فرمود: ناگهان به هوش آمدم، متوجه مردم شدم که کنارم گریه می کنند و تا من چشمانم را باز کردم صلوات فرستادند و خوشحال شدند و مرا سوار ماشین نمودند و به سمت مشهد حرکت کردیم.

به مشهد رسیدم حاجت شخصی ام برآورده شد، در مشهد که بودم شر متفقین از کشور کوتاه شد، و اما بیماری ام که هنوز هستم.» و ایشان با همان بیماری از دنیا رفت.

دقت کنید حضرت در این فرمایش می فرمایند: از آن بترسید که ما از این کشور برویم؛ منظور از این که از کشور برویم قطعا مراد مرقد حرم مطهر و زمین و منطقه جغرافیایی نیست بلکه مراد توجه و عنایت خاصه حضرت رضا علیه السلام است.

امام معصوم علیه السلام با هیچ جامعه ای عقد اخوت نبسته اند که در هر شرایطی عنایت خاصه شان را، شامل حال آن جامعه و شخص داشته باشند بلکه اگر ما در مسیر آن ها حرکت نمودیم، به این نور در ظلمات الارض توجه کردیم و اگر فرمایشات و فرهنگ اهل بیت علیهالسلام را در زندگی می آوریم، طبعا عنایت خاصه آنها هم شامل حال ما خواهد شد.

اما اگر جامعه ای از تمام رفتار، کردار، گفتار، منش و فرهنگش متاسفانه با فرهنگ اهل بیت علیه السلام منافات داشته باشد و فقط در زبان گفتیم که اسلامی و پیرو اهل بیت علیه السلام هستیم، طبیعی است که آن عنایات خاصه شامل حال این جامعه نخواهد شد. به نظر میرسد فرمایش حضرت رضا علیه السلام اشاره ای به معنا داشته باشد.  

برگرفته از ویژه نامه روزنامه قدس 24 مرداد 1395

نوشتن یک نظر

افزودن نظر

x
دی ان ان