همة مسلمانان معتقدند که منبع قرآن، خداوند متعال است که آن را در طول دوران بعثت، بر پیامبر
(صلی الله علیه و آله و سلم )
نازل کرده و این یک امر تعبّدی و اعتقادی است که هیچ شکّی در آن نیست. امّا مستشرقان به منبع الهی داشتن قرآن کریم اعتقاد ندارند و تلاش کرده‌اند منابعی را که خود به آن دست یافته‌‌اند توجیه کنند و قرآن را به آن‌ها ارجاع دهند و در این راستا از ادلّة درون و برون قرآنی استفاده کرده‌اند امّا موفّق نشده‌اند.
مائده رضایی
چکیده
برخی از مستشرقان به ترجمه و تاریخ قرآن و روش‌های تفسیری آن توجّه نشان داده و شبهات و اشکالات بسیاری به قرآن وارد کرده‌اند که دانشمندان مسلمان اعم از شیعه و سنّی همّت گماشته و به پاسخ آن پرداخته‌اند. از جملة آن‌ها کتاب نقد الخطاب استشراقی دکتر ساسی می‌باشد که نسبت به آثار قبل خود از شمول بیشتری برخوردار است هرچند اشکالاتی نیز دارد. از جمله شبهه‌هایی که این کتاب نقد کرده بشری بودن قرآن و تأثیر پذیری آن از فرهنگ جاهلیت، اشعار امیّة بن ابوصلت، ادیان حنیف، یهود و مسیحیت است. وی با استفاده از کتب تاریخی و موارد تفسیری به ردّ شبهه می‌پردازد امّا به آیات قرآن استناد نمی‌کند. وی مصاحبت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم )
با ورقة بن نوفل و بحیرا و سایر راهبان ساکن در مسیر کاروان‌ها را به دلیل نداشتن سند تاریخی معتبر و تأثیر اشعار امیّة بن ابوصلت را بر قرآن به دلیل تأخّرش از ظهور اسلام نفی می‌کند. به اعتقاد او حنفای زمان پیامبر
به دلایل اختلاف دیدگاه‌های تفسیری، از دین ابراهیم خلیل بیگانه بودند. او فرهنگ جاهلی و ادیان شبه جزیرة عربستان را در برابر احکام پیشرفته و گستردة قرآن ناچیزتر از آن می‌داند که بر قرآن تأثیر گذاشته باشند.
واژگان کلیدی: قرآن کریم، مستشرقان، ساسی، نقد الخطاب الاستشراقی، شبهة منابع قرآن، یهود، مسیحیت، جاهلیت، امیّة بن ابوصلت، حنفا، بحیرا، ورقة بن نوفل، پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم )
.