🔻 -آيه۱۱ سوره رعد - «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ»
آب بسيار صاف و پاكى است كه بر سر منتظرها،آنهايى كه به انتظار هستند كه هميشه خدا از يك راه غير عادى كارها را درست كند، مى ريزد.انتظار بيهوده نكشيد.
🔻«انَّ» يعنى تحقيقاً مطلب اين است؛
تحقق و واقعيت اين است كه :
هرگز خداوند اوضاع و احوال را به سود مردم عوض نمى كند «حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ»
مگر وقتى كه خود آن مردم آنچه مربوط به خودشان است، آنچه كه در خودشان هست:
اخلاق،روحيه،ملكات، جهت،نيات و بالأخره خودشان را عوض كنند.
🔻 آيا ما مى توانيم مدركى بهتر از اين پيدا كنيم؟
آيا بيشتر از اين مى توان اطمينان پيدا كرد كه انتظارات به شكل انتظاراتى كه ما داريم - دفع بلاها و جلب رحمت الهی بدون تغییر در اخلاق، روحيه، ملكات، و بالأخره انقلاب و تحول درونی - بيهوده است؟
نصّ قرآن است،با نصّ قرآن نمى توان كارى كرد.
🔻- بر اساس آیه مذکور-، ملت، بايد «يُغَيِّرُوا» باشد، بايد ابتكار و فكر و نقشه داشته باشد، بايد خودش شخصاً براى خود تصميم بگيرد و انتخاب كند.
🔻هر وقت ملتى رسيد به جايى كه :
خودش براى خودش تصميم گرفت؛خودش راه خود را انتخاب كردو خودش در كار خود ابتكار به خرج داد،
چنين ملتى مى تواند انتظار رحمت و تأييد الهى را داشته باشد، انتظار آن چيزهايى كه قرآن نام مى برد:
فيضهاى الهى،اعانتهاى الهى،نصرتهاى الهى
📙مجموعه آثار استاد شهيد مطهری ،رک ج۱۷، صص ۲۲۵_۲۲۲
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea