اگر باور کردیم که همه عالم پیش خدا روزی دارند ، شرق و غرب عالم بخواهند ایران را تحریم کنند اثر ندارد ، مگر آن ها رزاق اند ؟
ما مسلمان وموحدیم اما توحید در زندگی ما نیست ، در نماز و روزه و حج و عمره ما هست اما در زندگی ما نیست موحدانه زندگی نمیکنیم ، نشانه اش هم این است که مواظب حرف هایمان نیستیم ، اگر یک سبد میوه ای به ما برسد میگوییم چیست ؟ میگویند میوه است . میگوییم کی داد؟ میگویند فلان باغبان ، همین ! به جای اینکه بگوییم کی آورد ، میگویم کی داد . این فرهنگ ما است ؛ اصلا نمیدانیم چگونه باید حرف بزنیم ، یک عده معتقدند که دین از سیاست جداست ولی ما متاسفانه عملا معتقدیم که دین از زندگی جدا است .
نمیدانم شما با مردان الهی برخوردکرده اید یا نه ، آن ها در حرف هایشان به واقع موحد بوده اند ، نمی خواستند مقدس مابانه زندگی کنند ، می خواستند موحدانه زندگی کنند ، ما از آن بزرگان نشنیدیم که بگویند فلان کس داد ، میگفتند فلان کس آورد و این زحمت را کشید .
هم در قرآن هست و هم اهل بیت(ع) دستور دادند د نماز و بعد از نماز در تعقیبات بگوئیم « اللهم ما بنا من نعمه فمنک » این برای تنها ثواب بردن نیست ، ثواب را بالاخره میدهند ، عمده آن است که این دین در زندگی ما بیاید که اگر آمد راحت هستیم ، نه از گرانی میرنجیم نه از تحریم ، چون او دارد مارا اداره می کند...
منبع: مجله خانه خوبان شماره 48صفحه 16
آیت الله جوادی آملی