همه زیبایی های مصنوع بشر، از استعداد و نبوغی حکایت دارد که سرچشمه اش، همان ذات باری تعالی است.
انس عاشقانه با نمادهای زیبای موجود در گیتی از آن جهت است که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد.
هنر، به معنای زیبایی شناسی و زیبایی آفرینی است که شامل هر نوع فن و پیشه زیبا و جالب در عرصه های گوناگون می شود. هنرمند کسی است که با شناختن زیبایی ها، در پرتو علم و عقل بتواند از آن ها بهره گیرد و عامل خلّاقیّت، سازندگی، رشد و تعالی خود و دیگران گردد.
به عنوان مثال اگر بانویی با شناخت زیبایی ها و عوامل پیدایش آن ها در مورد تربیت کودک از آغاز انعقاد نطفه ـ بلکه قبل از آن ـ تا هنگام تولد و بعد از آن، و سپس رعایت دقیق آن ها، همت کند، می تواند از نظر صورت و سیرت فرزندی زیبا پدید آورد و همین هنر مهم اجتماعی است که می تواند سرچشمه آثار و نتایج درخشان گردد.
✍️ر.ک: محمد محمدی اشتهاردی، هنر و زیبایی در سیره پیشوایان، پاسدار اسلام، شماره 271، تیر 1383، ص22.
••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea