محمد امامی[1]
چکیده
استفاده‌ی بهینه از سرمایه و امکانات از عواملی است، که در اقتصاد مقاومتی نقش اساسی دارد و شاید بتوان گفت یکی از اساسی‌ترین عوامل مؤثّر در این زمینه به شمار‌می‌رود؛ چه این‌که رویکرد جامع در مورد اقتصاد مقاومتی شامل سه مرحله‌ی تولید، توزیع و مصرف می‌باشد. استفاده‌ی بهینه در راستای تحقّق پاسخ‌گویی به نیازهای واقعی انسان،که همان نیازهای فطری اوست، می‌باشد و با تأمین این نیازها راه رسیدن به هدف از آفرینش انسان،که شناخت و عبادت خالق است، هموار می‌شود. برای تحقّق این عامل، اصولی را باید مورد توجّه قرار‌داد که عبارتند از: تأمین نیازهای واقعی، میانه‌روی در مصرف، رعایت وضع اقتصاد عمومی، هزینه‌کردن در راه حلال، رعایت حقوق دیگران و... .
بدیهی است رعایت این اصول و به تبع آن استفاده‌ی بهینه از امکانات، آثار مثبت فردی و اجتماعی به دنبال دارد که از جمله می‌توان به افزایش معنویت، کاهش تجمّل‌گرایی، کاهش هزینه‌ها، تسهیل امور زندگی و تقویت بنیان خانواده و جامعه اشاره‌نمود. از دیگر سو عدم رعایت این اصول پیامدهای ناشایستی را برای فرد و جامعه به دنبال دارد. پیامدهایی مانند افزایش تجمّل‌گرایی، فشار اقتصادی، رشد رذایل اخلاقی، کاهش سرمایه‌های ملّی و سست‌شدن بنیان جامعه.
واژگان کلیدی: استفاده‌ی بهینه، میانه‌روی، نیاز واقعی، مصرف، اسراف.