🔹دعا در واقع درخواستی است که از اعماق وجود آدمی برمی‌خیزد و زبان ترجمان این تقاضا می‌باشد. دعایی که با معرفت و بصیرت توأم گردد، انبساط روحی و امنیّت خاطر به‌وجود می‌آورد.
🔹 این چنین دعایی غبار غفلت را از دل و ذهن می‌زداید و نگرش نیایش‌گر را گسترش می‌دهد.
🔹بر اثر ذکر و دعا، روح آدمی به لطافت تمایل می‌یابد و عواطف فرد از مرزهای انفرادی عبور می‌کند و افراد جامعه را مشمول ایثار و فداکاری خود می‌نماید.
🔹 دعا می‌تواند انسان را از غربتی هراس‌آور برهاند و او را از عالم ملک به ملکوت پیوند زند.
🔹امام خمینی(ره) در باره‌ی اهمّیّت دعا چنین نوشته است:
«از بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند بر بندگان و از مهم‌ترین مظاهر رحمت پروردگار بر زمینیان، دعاهایی است که از خزانه‌ی وحی و شریعت و از حاملین علوم و حکمت، به ما رسیده است.
🔹 این دعاها عامل ارتباط معنوی بین خالق و مخلوق و عاشق و معشوق و وسیله‌ی دخول در حوزه‌ی امن الهی و دست‌گیره‌ی محکم بندگان است.»
🔹آدمی بر اساس فطرت پاکی که دارد، شیفته و مجذوب کمال است. دعا و ذکر، برای شکوفایی این میل درونی مؤثّر است و می‌تواند انسان را به سوی کمال مطلق نزدیک سازد.
📙مجله اخلاق، شماره ۲۱
📣 برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید
www.namayenarjes.com
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea