🎥📡📠⏲🎞🎙☎️
🔔 اولين تماس ما بعد از بيداري و قبل از خواب با ابزارك‌هاست. آيا برده آنها هستيم؟
اين دستگاه‌ها ابزاري هستند كه مي‌توان آنها را نه يك دستگاه مجزا، بلكه بيشتر شبيه بخشي از وجودمان تلقي كرد.
اين ابزار يك نوع قرابت عجيب به ما ارزاني مي‌كنند و «ما» كه مخاطب همه اين ابزارها هستيم اغلب شباهت چنداني به انسان‌هاي زنده نداريم يا چنين احساس نمي‌كنيم.
آنچه كه عملاً به ما ارزاني مي‌شود يك تلفن هوشمند است كه به صورتمان چسبيده است.
در عوض، به طور مجازي ابزارها ما را مُثله مي‌كنند و سايت‌ها و خدماتي كه از آنها استفاده مي‌كنيم ما را «مردمك چشم» و سرانگشتاني تلقي مي‌كنند كه صفحه كليدها و نمايشگرها را لمس مي‌كنند و ضربه مي‌زنند، گستره‌ی توجهي كه بايد مهار شود و پروفايل‌هاي مملو از داده‌ها كه بايد بهره‌برداري شوند.
تا آنجا كه به اكثر نمايشگرها مربوط مي‌شود، موجوديت ما فقط براي ميخكوب شدن از طريق نگاه خيره آنان است.
گويي يك مجموعه شرايط تاريخي خاص و تصادفي - يعني سنگيني زياد نمايشگرها و نشستن‌هاي طولاني به عنوان تنها راه استفاده از آنها در گذشته- را به جاي يك حقيقت درباره ماهيت انساني اشتباه گرفته ايم...
✍️ نويسنده: تام چتفيلد، مترجم: ابوالفضل ايماني راغب
📙ماهنامه سیاحت غرب، ش۱۴۶-۱۴۸، ص۹۹
📣 برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید👇👇👇
www.namayenarjes.com
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea