آزادی انتخاب و حق رأی

انتخاب حاکم و حکومت و مشارکت مردم در فرایند تصمیم گیری سیاسی از مهم‌ترین رفتارهای سیاسی است.

بسیاری از متفکران، آرای­ عمومی را همان افکار عمومی منطبق بر دموکراسی غربی یا لیبرالیسم می‌دانند و برخی نیز آرای عمومی را به منزله وجدان بیدار ملت دانسته یا به یک دادگاه فاقد قوه قضایی مانند می‌کنند وگاه نیز آن را ضمیر باطنی مردم و قدرت سیاسی گمنام می‌نامند.

به تصریح قانون اساسی «حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است.­

هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند، یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خدادادی را از طرقی که در اصول بعد می‌آید اعمال می‌کند».

یعنی کسی نمی‌تواند این حق خدادادی را که انسان‌ها می‌توانند در سرنوشت خود نقش داشته باشند و خود برای زندگی خویش تصمیم بگیرند، از بین برده و فردی یا جمعی برای همه‌ی انسان‌ها تصمیم بگیرند بلکه باید همه افراد از این حق استفاده کرده و در سرنوشت خویش نقش داشته باشند.
یکی از مواردی که لازمه کرامت انسان به شمار می رود آن است که انسان بر سرنوشت خویش حاکمیت داشته باشد.

منبع: برگرفته از فصلنامه مطالعات تفسیری، ش17، بهروز یدالله پور، سید رضا مؤدب، مقاله کرامت انسان و الزامات آن از منظر قرآن کریم، ص83.

برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید
www.namayenarjes.com