تامّلی در حدیث معروف «مَنْ بَكى اوْ أَبْكى اوْ تَباكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ»
که بر گریه یا گریاندن یا تباکی بر حضرت سیدالشهدا علیه السلام وعده پاداش عظیم داده شده است
🔻اين عزادارى كه بحق درباره اش گفته شده:
«مَنْ بَكى اوْ أَبْكى اوْ تَباكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ »
كه حتى براى تباكى (خود را شبيه گريه كننده قرار دادن ) هم ارزش فراوان قائل شده،
در اصلْ فلسفه اش تهييج احساسات عليه يزيدها و ابن زيادها و به سود حسين ها و حسينى ها در طول زمان بوده است
🔻در شرايطى كه حسين به صورت يك مكتب در يك زمان حضور دارد
و سمبل راه و روش اجتماعى معين و نفى كننده راه و روش موجود معين ديگرى است،
يك قطره اشك برايش ريختن واقعاً نوعى سربازى است.
🔻در شرايط خشن يزيدى، در حزب حسينى ها شركت كردن و تظاهر به گريه كردن بر شهدا نوعى اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقيقت نوعى از خود گذشتگى است.
اينجاست كه عزادارى حسين بن على يك حركت است، يك موج است، يك مبارزه اجتماعى است.
🔻اما تدريجاً روح و فلسفه اين دستور فراموش مىشود و محتواى اين ظرف بيرون مىريزد و مسئله شكل يك عادت به خود مىگيرد كه مردمى دور هم جمع بشوند
و به مراسم عزادارى مشغول شوند،
بدون اينكه نمايانگر يك جهتگيرى خاص اجتماعى باشد و بدون آنكه از نظر اجتماعى عمل معنىدارى به شمار رود،
فقط براى كسب ثواب (كه البته ديگر ثوابى هم در كار نخواهد بود) مراسمى را مجرّد از وظايف اجتماعى و بى رابطه با حسين هاى زمان و بى رابطه با يزيدها و عبيداللَّه هاى زمان بپا دارند.
🔻اينجاست كه حركت تبديل به بنياد يعنى عادت شده
و محتواى ظرف بيرون ريخته
و ظرف خالى باقى مانده است.
🔻در چنين مراسمى است كه اگر شخص يزيد بن معاويه هم از گور بدر آيد حاضر است كه شركت كند، بلكه بزرگترين مراسم را بپا دارد.
🔻در چنين مراسم است كه نه تنها «تباكى» اثر ندارد، اگر يك من اشك هم نثار كنيم به جايى برنمىخورد.
📙مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى ،ج۲۴، صص۷۹و۸۰
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3dee