افرادی که دوره کودکی و نوجوانی خویش را به تنهایی سپری می کنند، بسیاری از استعداد ها و قابلیت های درونی شان نهفته می ماند؛
زیرا بستری برای انگیزه بخشی و تحریک این ظرفیت ها مهیا نمی شود و به میزانی که دامنه دوستان و همسالان او در خانواده و فامیل و آشنایان گسترده تر باشد، برخوردها و تبادلات فکری و رفتاری عمیق تر می شود
و طی این فرایند فضایل اخلاقی مانند: ایثار، تعاون و همدلی و ... بروز می یابند.
✍️ ر.ک: احمد ملکی پور، نقش مؤلفه های محیطی بر رشد همه جانبه کودکان، رشد آموزش پیش دبستانی، شماره 1، ص26.
••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea