بِسم الّلهِ الرحمنِ الرحیم
قال الله العظیم:
إِنَّ الَّذي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى مَعادٍ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جاءَ بِالْهُدى وَ مَنْ هُوَ في ضَلالٍ مُبينٍ
همانا آن کس که قرآن را (بر تو نازل و عمل به آن را) برتو واجب کرد، قطعاً تو را به وعده گاه بازخواهد گردانید. بگو:پروردگارم آگاه‌تر است که چه کسی هدایت آورده و چه کسی در گمراهی آشکار است.
وَ ما كُنْتَ تَرْجُوا أَنْ يُلْقى إِلَيْكَ الْكِتابُ إِلاَّ رَحْمَه مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ ظَهيراً لِلْكافِرينَ
تو هرگز امید نداشتی که این کتاب آسمانی به تو القا گردد، ولی رحمت پروردگارت چنین ایجاب کرد،اکنون که چنین است هرگز از کافران پشتیبانی مکن.
وَ لا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آياتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ وَ ادْعُ إِلى رَبِّكَ وَ لا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكينَ (85 تا 87قصص)
هرگز تو را از آیات خداوند بعد از آنکه بر تو نازل شد باز ندارند، به سوی پروردگارت دعوت کن و از مشرکان مباش
استـقامت مـربـی بر هـدایت و تـربیـت
نکات مورد توجه آیات:
خداوند چراغ هدایت و تربیت را با نور قران در سرزمین مقدس مکه بدست نبی اکرم صلی الله علیه و آله داد و ابلاغ آن را برایشان فرض نموده و اعلام احکامش را واجب گردانید تا مردم را به سوی حق راهنمایی کرده و اتمام حجت برای همه ی افراد شده باشد.
سپس پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله را مامور می کند که بر هدایت و تربیت و رساندن انسانها به شاهراه سعادت استقامت ورزیده و از فشار ها و فریب ها نترسد.
نکته اول : درآیات پایانی سوره قصص خداوند وعده جمیل به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می دهد که بزودی قدر و منزلتش را بالا برده ، نفوذ کلمه داده و امنیت و سلامتی را بر او و مومنین به او گسترش می دهد.
بنابراین آیه‌ی فوق درواقع خبر از پیروزی اسلام وفتح مکه ونابودی مشرکان وبت هایشان می‌دهد وجزء اخبار غیبی قرآن کریم محسوب می‌گردد.
درابتدای سوره قصص داستان حضرت موسی علیه السلام و پیروزی ایشان برفرعون زمان خود بیان شددرانتهای این سوره همین وعده به پیامبر صلی الله علیه و آله داده شده ومیفرماید:"إِنَّ الَّذي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى مَعادٍ"
کلمه‌ی "فرض"به معنای واجب کردن و کلمه "معاد"به معنای محل بازگشت است.
هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله به قصد هجرت از مکه به سوی مدینه می‌آمد تاثر و اندوهی به جهت دوری از کعبه در چهره مبارکش نمایان گشت خداوند با نازل کردن آیه شریفه وعده می‌دهد آن کس که این قران را برتو فرض کرده است تو را به سرزمین اصلیت باز می گرداند"إِنَّ الَّذي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى مَعادٍ"
در این جا رابطه‌ی محکمی میان واجب شدن قران و بازگشت رسول خدا به شهر مکه وجود دارد. یعنی عمل به دستورات قران و التزام به آن وسیله‌ای برای گرفتن حق و رسیدن به هدف هایش و بازگشت به وطنش خواهد بود.
در ادامه آیه خداوند به رسول گرامی صلی الله علیه وآله دستور می دهد که به فرعون های زمان خود (بزرگان مشرکین)که تکذیبش کردند و نسبت سحر به او دادند. بگوید: پروردگار من از همه بهتر می‌داند چه کسی هدایت را از سوی او آورده و چه کسی در ضلال مبین است "قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جاءَ بِالْهُدى"
راه هدایت روشن است وگمراهی آنها آشکار، آنان بیهوده خود را خسته می‌کنند تا نور اسلام را خاموش نمایند خدا به خوبی می‌داند و دلهای حق طلب نیز از این واقعیت آگاه است.
نکته دوم : آیه بعد به یکی از بزرگترین نعمت های پروردگار به پیامبراکرم صلی الله علیه و آله پرداخته ومی‌گوید: تو هرگز این امید را نداشتی که این کتاب بزرگ آسمانی به تو القاء گردد لکن رحمت پروردگار تو چنین ایجاب کرد "وَ ما كُنْتَ تَرْجُوا أَنْ يُلْقى إِلَيْكَ الْكِتابُ إِلاَّ رَحْمَه مِنْ رَبِّكَ"
خداوند پیامبر صلی الله علیه وآله را برای دریافت وحی از همه شایسته تر دید. زیرا هیچ کس به اندازه ی ایشان موحد نبود. پس به شکرانه این نعمت هرگز از کافران پشتیبانی مکن."فَلاتَكُونَنَّ ظَهيراً لِلْكافِرينَ" مسلماًپیامبر صلی الله علیه و آله هرگز پشتیبانی از کفار نمی کرد و در واقع این دستور بیان یک وظیفه مهم برای امت پیامبر است.
نکته سوم : در پایان با تاکید بر مساله توحید می گوید: نباید کفار تو را از آیات خداوند بعد از آنکه بر تو نازل شد باز دارند "وَ لا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آياتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ "
یعنی ای پیامبر در برابر کار شکنی ها و توطئه های آنها تسلیم نشو و هر گونه تردید و دو دلی را از خود دور ساز، موانع را هر چه باشد از سر راه بر دار، به سوی مقصد با قدمهای محکم پیش برو و به سوی پروردگارت دعوت کن" وَ ادْعُ إِلى رَبِّكَ "
بنا بر آیه فوق کسی در دعوت به حق موفق می شود که قاطع و نفوذ نا پذیر بوده و خالصانه این کار را انجام دهد و هیچ مساله ای جز رضای خداوند را در نظر نگیرد.