متن بیانیه بدین شرح است:
هوالعادل
«یا ایها الذین آمنوا كونوا قوّامین لله شهداء بالقسط»؛ ای اهل ایمان! برای خدا پایدار و استوار بوده و به عدالت و راستی و درستی گواه باشید. (سوره‌ی مبارکه‌ی مائده/آیه‌ی ۸ )
نزدیک چهار سال از جنایت ارتش نیجریه در شهر زاریا، در دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی می‌گذرد. از روزی که حدود هزار نفر از افراد بی‌گناه، بی‌تفهیم اتهام، بی‌سوءپیشینه، و بی‌آنکه اجازه‌ی دفاع از خویش بیابند، با دستان خالی قتل عام شدند. این نه اولین جنایت سهمناک NIA بود و نه آخرین آن. ارتش نیجریه در طی این سال‌ها، صدها نفر را به خاک و خون کشید، بی‌هیچ پذیرش مسئولیت و دادگاه و کیفری. شرم‌آورتر از اصل داستان، حقوق بشری‌ست که اینجا نه کاربردی دارد و نه کسی سنگش را به سینه می‌زند. و هولناک‌تر آن‌که رهبر مسلمانان این کشور، کسی که طلیعه‌ی خدمت بی‌منت در تیره‌روزیِ مردمان نیجریه بود، مردی که سال‌ها برای آفرینش صلح و آشتی و عشق کوشید، و کوچک‌ترین خطایی مرتکب نشده‌بود، پس از شهادت شش فرزند و نزدیک‌ترین یارانش به جرمی ناشناخته مورد حمله قرار گرفت. منزلش ویران شد، خودش و همسرش هدف گلوله‌های ارتش قرار گرفتند و نامحترمانه دستگیر شدند.
روزگاریست که انصاف، گوهر نایاب زمینیان است و انسان، چنان خباثتی از خویش به رخ جهان کشیده که چشیدن شهد عدالت به حسرتی جاوید بدل شده است.
حال که بشر آن روی شریر و جفاپیشه‌اش را نمایانده، و اکنون که برخی سازمان‌ها و نهادهای دهان‌پرکن بین‌المللی، گماشته‌ی منافع عده‌ای پرزور و زرند، جهان عطشانِ عدالتی علویست. عدلی که گردن جباران را بکشند و هیمنه‌ی بی‌دوام بیدادگران را درهم بکوبد.
«شیخ ابراهیم زکزاکی» این مصلح تقریبی، یک چشمش را در زندان از دست داده، و چشم دیگرش در شُرف نابیناییست؛ ناراحتی قلبی دارد، چندین گلوله در جای‌جای تنش رخنه کرده، و مسمومیت با سرب جانش را ذره‌ذره آب می‌کند. حال که او امکان درمان یافته و حکم دادگاه نیز بر لزوم انتقال او به کشوری مجهز به بیمارستان‌های چندتخصصی صحّه گذاشته، دوباره قربانی نیرنگ دولت نیجریه شده‌است. ایشان در هندوستان، آن‌چنان تحت فشار و آزار قرار گرفتند، که حضور عزتمندانه در زندان بی‌رحم نیجریه را، به ذلت در بیمارستان شکوهمند مدنتا ترجیح دادند. و کیست که نداند پشت این حیله‌های کثیف، کدام دستان پنهانند. «و لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِینَ آمَنُواْ الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُواْ».
آن زمان که رئیس ستاد مشترک ارتش نیجریه پیش از قتل عام خونبار شیعیان زاریا طی سفری به اسرائیل با برخی مقامات موساد و ارتش اسرائیل جلسات مهم و مخفیانه برگزار می‌کرد، تا سناریوی حمله به منزل شیخ و موسسات فرهنگی آموزشی حرکت اسلامی در شهر زاریا را بچیند، خود و ارتش تحت فرمانش را برده‌ی مصالح یهود ساخت.
امروز که حق آشکار و روشن است، تقاضای ما از تمام انسان‌های آزاده‌ی جهان، سازمان‌ها و نهادهای مردمی، ملت‌های آگاه و انسان‌دوست جهان این است که ذره‌ای در یاری این مظلومانِ تاریخ اهمال نکنند، و هرآنچه در توان دارند برای شکستن تابوهای جور، و آزادی کامل و درمان این غیورمردِ مقاوم و همسر صبورش به کار بندند. حضور پربرکت شیخ زکزاکی در نیجریه، نقطه‌ی عطفی برای مسلمین قاره‌ی آفریقا و مایه‌ی دلگرمی آنان است. هم‌چنان که رابطه‌ی پویایی را با مسلمانان سایر نقاط جهان ایجاد کرده‌است. اخلال در حرکت مصلحانه‌ی ایشان، و خدای‌ناکرده از دست دادنشان با توجه به شرایط جسمانی وخیمی که دارند، شکاف عمیقی را در بین همه مردم نیجریه (سنی و شیعه و مسیحیان) ایجاد می‌کند. درمان فوری و بی‌تعلل ایشان، و آزادی کاملشان از این اسارت ناعادلانه، چیزیست که بی‌تردید باید محقق شود، و برای تحققش همت و تلاش مستمر و بی‌درنگ ضروریست.
بدانیم حتی اگر بشود رسانه‌ها را به خدمت گرفت، تاریخ کار خودش را خواهد کرد و در قضاوت عادلانه‌ی خویش، به هیچ دولت و ملتی باج نخواهد داد.
ما تا تحقق این حق، مصرّانه ایستاده‌ایم.
«وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیزٌ». (سوره‌ی مبارکه‌ی حج/ آیه‌ی ۴۰)