شاید بیشترین نقدها و شبهه افکنی‌های خاورشناسان درباره امامان شیعه، متوجه امام حسن مجتبی(ع) باشد. رویدادهای پرتنش دوران کوتاه خلافت امام که به صلح با معاویه انجامید و نیز حوادث پس از صلح، زمینه‌ساز بروز پرسش‌هایی فراوان در بین خاورشناسان شده‌است.
پاسخ خاورشناسان به این پرسش‌ها در دو دسته کلی قابل تقسیم‌بندی است :
دسته‌ای زبان به نفع امام گشودند و گروهی نیز با نگاهی واقع‌گرایانه به ارزیابی شرایط اجتماعی آن روزگار و رفتار سیاسی امام پرداخته و موضع سیاسی ایشان را منطقی دانسته‌اند.
این مقاله پس‌از گزارش دیدگاه مثبت و منفی خاورشناسان با استناد به منابع تاریخی و حدیثی به نقد دیدگاه منفی آنان پرداخته‌است.
منبع: فصلنامه علمی - پژوهشی تاریخ اسلام/ زمستان94/ ش 64
نویسندگان:محمدرضا احمدی ندوشن - محمد حسن زمانی
علاقه مندان برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه فرمایند:
www.namayenarjes.com