موضوع تراکم جمعيتی در طرح های شهرسازی بطور کلی در بعد برنامه‌ریزی نقش اساسی دارد و تأمين امکانات عمومی شهری و خدمات مورد نياز شهروندان از قبیل پارک‌ها، معابر، خدمات بهداشتی، مدارس و... را فراهم می سازد(ر.ک: احد نژاد، محسن، بررسی روند توسعه درون شهری با تاکید بر تغییرات تراکم و کاربری اراضی بافت فرسوده، ص109.)؛ زیرا تأسیس امکانات و خدمات شهری در مناطق دارای جمعیت پایین، برای دولت ها هزینه بالایی دارد. به همین جهت در چنین مناطق، به دلیل کمبود امکانات، افراد ناگریزند تا برای استفاده از خدماتی مانند بیمارستان و مدرسه و... به مناطق اطراف مراجعه نمایند که این امر تاکنون سبب بروز سوانح متعددی شده است.
تصادف مینی بوس دانش آموزان در کرمانشاه که دو کشته نیز بر جای گذاشت( خبر گزاری جمهوری اسلامی ایران، 17/9/1400) از جمله این موارد است.
یکی از مسؤولین آموزش و پرورش، با بیان اینکه حدود 40 درصد مدارس در کشور کمتر از 50 نفر جمعیت دارند، عنوان کرد: «در سراسر کشور یک روستا همچون روستای دولت آباد در استان کرمانشاه به عنوان مرکز انتخاب می شود و دانش آموزان چند روستا تجمیع می شوند و در آن روستا تحصیل می کنند.»
بنابراین اثرات تحولات جمعیتی در نحوه شکل گیری و سازمان بندی فضاهای جغرافیایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از سوی دیگر، جمعیت ساکن در یک سرزمین، رابطه تنگاتنگی با توسعه دارند(حافظ نیا، محمدرضا، جغرافیای سیاسی ، ص 115)؛
بطوریکه با افزایش نفرات، زمینه عمران و توسعه فضاهای شهری از قبیل امکانات زیر بنایی و سایر خدماتی از قبیل مدرسه، درمانگاه، تاسیسات، معابر و... فراهم می‌آید.
••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea