قلب، شریف‌ترین عنصر وجودی انسان است و اگر به درستی هدایت نشود، هیچ بعدی از ابعاد معنوی انسان نمی‌تواند درست عمل کند.
قلب، ظرف معنوی انسان است. اگر با غیر معارف الهی پر شود، قساوت قلب می‌آورد و انسان از ارتکاب گناهان و رذائل اخلاقی، نه تنها ناراحت نمی‌شود، بلکه لذت هم می‌برد.
ذکر گفتن دائمی یکی از راه‌های مصونیت قلب است. همان‌طور که برای مراقبت از جسم در مقابل ویروس باید حتی در جاهایی که احتمال نمی‌دهیم هم ماسک داشته باشیم، برای مراقبت از نفس و قلب هم همواره باید ذکر خدا را بر زبان داشته باشیم و از قرار گرفتن در محیط‌های آلوده به گناه و معصیت، دوری کنیم.
داشتن قلب سلیم، تنها راه نجات انسان از آلودگی‌های فضای مجازی و... است. امام صادق(ع) در تفسیر قلب سلیم فرمودند: قلب سلیم قلبی است که از حب دنیا سلامت باشد و دل‌بسته به مال دنیا نباشد.
همچنین امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: نشانه‌ی کسی که قلب سلیم دارد، این است که راهش را درست می‌رود، عملی که از او صادر می‌شود درست است و کلامش، کلام درست است؛ به این معنی که اگر مرتکب خطا شده، با شجاعت می‌گوید: من خطا کردم و کاری که می‌خواهد انجام دهد، با فکر و تدبیر است.
حجت الاسلام و المسلمین سید حسین مؤمنی
منبع: ماهنامه خانه خوبان، ش۱۴۲، ص۲۹