شیوه‌ی استفاده از اوقات فراغت و چگونگی گذران آن در طبقات گوناگون هر جامعه، می‌تواند نشان گر ارزش های حاکم بر زندگی افراد و گروه های مختلف اجتماعی باشد. به عبارتی، الگوهای گذران اوقات فراغت، به روشنی می تواند سبک زندگی انتخابی افراد و ریشه‌های معرفتی آن را نمایان سازد. در فرهنگ اسلامی، هر ساعتی که انسان از مسیر تکامل خارج شود، ناپسند است.
به همین جهت پیامبر اکرم ص می فرمایند: «مَنِ اِسْتَوَى يَوْمَاهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ؛ هرکس دو روز از عمرش مساوی باشد، مغبون است(وسائل الشیعه، ج 16، ص 94).»
بدین ترتیب، گذران اوقات فراغت به شکل هدفمند و برنامه ریزی شده از توصیه‌های پیشوایان معصوم علیهم السلام بشمار می رود. امام رضا علیه السلام در این زمینه فرموده‌اند: «بكوشيد كه زمان تان را به چهار بخش تقسيم كنيد: زمانى براى مناجات با خدا؛ زمانى براى تأمين معاش؛ زمانى براى معاشرت با برادران و معتمدانى كه عيب‌هايتان را به شما مى‌شناسانند و در دل شما را دوست دارند و ساعتى براى كسب لذّت‌هاى حلال و با بخش چهارم توانايى و نیروی انجام وظایف سه بخش دیگر را تامین كنید(عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص245).»
✍️ر.ک: اسماعیل چراغی کوتیانی، بحران خاموش، ص257.
••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea