⭕️ تامّلی در روایت مشهور « مَنْ بَكى اوْ أَبْكى اوْ تَباكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ »
🔹اين عزادارى كه بحق درباره اش گفته شده:«مَنْ بَكى اوْ أَبْكى اوْ تَباكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ »كه حتى براى «تباكى» (خود را شبيه گريه كننده قرار دادن ) هم ارزش فراوان قائل شده،در اصلْ فلسفه اش تهييج احساسات عليه يزيدها و ابن زيادها و به سود حسين ها و حسينى ها در طول زمان بوده است
🔸در شرايطى كه حسين به صورت يك مكتب در يك زمان حضور داردو سمبل راه و روش اجتماعى معين و نفى كننده راه و روش موجود معين ديگرى است،يك قطره اشك برايش ريختن واقعاً نوعى سربازى است.
🔹در شرايط خشن يزيدى، در حزب حسينى ها شركت كردن و تظاهر به گريه كردن بر شهدا نوعى اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقيقت نوعى از خود گذشتگى است.
🔸اينجاست كه عزادارى حسين بن على يك حركت است، يك موج است، يك مبارزه اجتماعى است.
🔹اما تدريجاً روح و فلسفه اين دستور فراموش مىشود و محتواى اين ظرف بيرون مى ريزدو مسئله شكل يك عادت به خود مىگيرد كه مردمى دور هم جمع بشوندو به مراسم عزادارى مشغول شوند،
🔸بدون اينكه نمايانگر يك جهتگيرى خاص اجتماعى باشدو بدون آنكه از نظر اجتماعى عمل معنى دارى به شمار رود،
🔹فقط براى كسب ثواب (كه البته ديگر ثوابى هم در كار نخواهد بود) مراسمى را مجرّد از وظايف اجتماعى و بى رابطه با حسين هاى زمانو بى رابطه با يزيدها و عبيداللَّه هاى زمان بپا دارند.
🔸اينجاست كه حركت تبديل به بنياد يعنى عادت شده و محتواى ظرف بيرون ريختهو ظرف خالى باقى مانده است.
🔹در چنين مراسمى است كه اگر شخص يزيد بن معاويه هم از گور بدر آيد حاضر است كه شركت كند، بلكه بزرگترين مراسم را بپا دارد.
🔸در چنين مراسم است كه نه تنها «تباكى» اثر ندارد،اگر يك من اشك هم نثار كنيم به جايى برنمى خورد.
📙مجموعه آثار استاد شهيد مطهری، ج24،صص۷۹و۸۰
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea