عامل وجود نعمت تاثیر چندانی در رضامندی ندارد. درک نعمت موجود عامل رضایت از زندگی است. بنابراین راه رسیدن به احساس رضامندی درک داشته‌ها و شناخت نعمت‌ها است. نه صرفا داشتن آنها.
امام صادق (علیه‌السلام) در کلامی اصولی و بنیادین می‌فرمایند :
"کم من مُنعمٍ علیهِ و هو لایعلَمُ"
بسا کسی که نعمتی به او ارزانی شده و خودش نمی‌داند.( خصال ص 223، ح 51)
از این حدیث می‌توان دلیل نارضایتی را به دست آورد، و راهبرد رضامندی را نیز تعیین کرد. دلیل نارضایتی ناآگاهی از داشته‌های موجود است و راهبرد رضامندی درک داشته‌ها است.
واقعیت این است که زندگی انسان به‌ویژه انسانی مؤمن تهی و خالی نیست. نعمت‌های فراوانی در زندگی انسان وجود دارند که می‌توانند احساس خوشبختی به انسان بدهند ولی چون ناشناخته اند تاثیر خود را ندارند ازاین‌رو باید آنها را شناخت تا رضامندی حاصل گردد.
منبع: الگوی اسلامی شادکامی، ص289