اصلاح فکر در مسأله امر به معروف و نهی
🔸فقهاى ما در باب امر به معروف و نهى از منكر گفته اند امر به معروف و نهى از منكر در جايى است كه انسان احتمال اثر بدهد.
🔸معنى اين جمله چيست؟
امر به معروف و نهى از منكر يك قانون تعبّدى مثل نماز يا روزه نيست كه البته حكمت و فلسفه و اثرى دارد
ولى به ما مربوط نيست كه ببينيم اگر اثرِ خودش را مى بخشد انجام بدهيم و اگر اثر خودش را نمى بخشد انجام ندهيم.
🔸به ما گفته اند شما نماز را به هر حال بايد بخوانيد. اين در اختيار تو نيست.
تو نمى توانى حساب كنى كه اين نماز اثر دارد يا اثر ندارد. تو بايد تحت اين فرمول و قاعده بخوانى.
اينكه اين كار به نتيجه مى رسد يا نمى رسد، از حوزه منطق بشر خارج است.
🔸ولى امر به معروف و نهى از منكر را بشر بايد با منطق خودش اداره كند؛
يعنى هميشه در كارها بايد روى آن نتيجه اى كه بايد بر آن مترتّب شود حساب كند.
نيرو مصرف مى كنى، مايه مصرف مى كنى، امر به معروف و نهى از منكر مى كنى،
ولى حساب كن ببين تو در اين كار چقدر به نتيجه و هدف مى رسى.
🔸مثل تاجرى باش كه وقتى سرمايه اش را خرج مى كند، روى حساب (لااقل حساب احتمالات) مى خواهد سودى كه از اين كار مى برد بيش از سرمايه اى باشد كه مصرف مى كند،
🔸اين بسيار حرف منطقى اى است.
يعنى اگر ما در جايى امر به معروف و نهى از منكر مى كنيم، يك سرمايه مالى يا جانى يا لااقل يك سرمايه وقتى و زمانى مصرف مىكنيم ولى يقين داريم كه كوچكترين اثرى نمى بخشد يا اثر معكوس مى بخشد، آيا باز بايد انجام بدهيم؟
نه. خيلى حرف منطقى و درستى است.
🔸 اين منطق در مقابل منطق خوارج است...
📙حماسه حسينى جلد یک، ص۲۸۵
✍️شهیدمطهری
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea