بِسم الّلهِ الرحمنِ الرحیم
قال الله العظیم:
إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَه الَّذي حَرَّمَها وَ لَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمينَ
(ای پیامبر! بگو) فقط مأمورم که پروردگار این شهری که خداوند آن را محترم شمرده پرستش‌کنم و همه چیز تنها برای اوست و مأمورم که از اهل تسلیم و طاعت باشم.
وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرينَ
و (و همچنین مأمورم) قرآن (را بر مردم) تلاوت کنم. پس هر کس هدایت بپذیرد تنها به سود خود پذیرفته و هرکس گمراه شود. پس بگو: (من مسئول نیستم زیرا) من فقط هشدار دهنده‌ام
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُريكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (نمل / 91 تا 93)
و بگو! ستایش برای خداست. به زودی آیاتش را به شما نشان خواهدداد. و آن را خواهید شناخت و پروردگارت از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست.
منفعـت در هـدایت و تـربیـت
نکات مورد توجه آیات :
آیات پایانی سوره نمل با بیانی زیبا برهمگان اتمام حجت می‌نماید و اعلام می‌کند که پذیرش هدایت و تربیت به نفع آدمی است و دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بشارت و انذاری که با آن حجت بر همه تمام می‌شود.
نکته اول : نخست می فرماید: من مأمورم پروردگار این شهر مقدس (مکه) را عبادت کنم.
"إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَه" این شهر مقدس که تمام افتخار شما و موجودیت‌تان در آن خلاصه می‌شود، شهر مقدسی که خدا را با برکاتش به شما ارزانی داشته ولی شما به جای شکر نعمتش کفران می‌کنید و به جای پرستش پروردگار در عوض به عبادت بتها پرداختید.
دومین دستوری که به من داده شده این که: مأمورم از مسلمین باشم. "وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمينَ" اسلام در اینجا یعنی تسلیم مطلق در برابر فرمان پروردگار.
بنابراین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دو مأموریت اصلی خود را که پرستش خداوند یگانه و تسلیم مطلق در برابر فرمان اوست بیان می دارد.
نکته دوم: سپس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ابزار وصول به این دو هدف را چنین بیان می‌کند: من مأمورم قرآن را تلاوت کنم . "وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ".
مهم‌ترین مأموریت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بعد از توحید ، تلاوت آیات الهی بر مردم است .
رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم مأمور می‌شود در تمام برنامه های هدایتی خود بر قرآن تکیه کند. بنابراین قرآن بهترین وسیله است برای رسیدن به عبودیت و مبارزه با هر گونه شرک و انحراف و گمراهی و هدایت و تربیت و ...
به دنبال آن اضافه می‌کند : تصور نکنید ایمان آوردن شما سودی به حال من و یا خداوند دارد . بلکه هرکس هدایت شود به نفع خود هدایت شده "فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدي لِنَفْسِهِ"
تمام منافع هدایت چه در این جهان و چه در جهان دیگر عاید خود او می شود. و هرکس گمراه شود وزر و وبالش به گردن خود اوست. بگو من فقط از انذار کنندگان و بیم دهندگانم.
"وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرينَ"
جالب اینکه در مورد هدایت می‌گوید هر کسی هدایت شود به سود خویش است ولی در مورد ضلالت نمی گوید به زیان خود اوست . بلکه می‌گوید: من از منذرین هستم، این تفاوت تعبیر ممکن است اشاره به این باشد که من در برابر گمراهان هرگز سکوت نمی‌کنم و آنها را به حال خود رها نمی‌سازم، بلکه پیوسته انذار می کنم و به این کار ادامه می‌دهم و خسته نمی شوم ، چرا که من انذار کننده‌ام.
نکته سوم : سرانجام در آخرین آیه خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور می دهد که خدا را در برابر این همه نعمت های بزرگ بخصوص نعمت هدایت حمد وستایش کند. می فرماید: بگو حمد برای خداست "وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ"
این حمد و ستایش علاوه بر اینکه به نعمت قرآن و هدایت الهی باز می‌گردد، می تواند مقدمه‌ای برای جمله بعد باشد که می‌گوید: به زودی خداوند آیاتش را به شما نشان می دهد تا آن را بشناسید.
"سَيُريكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها"
این تعبیر اشاره به آن است که با گذشت زمان و پیشرفت علم و دانش و خرد آدمی ، هر روز پرده از آیات جدید و اسرار تازه‌ای از عالم هستی برداشته می شود. اما اگر با این همه باز راه خلاف و انحراف بپیمائید، بدانید پروردگار شما هرگز از کارهایی که انجام می دهید غافل نیست.
"وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ"
گمان نکنید اگر خداوند کیفر شما را به لطفش تأخیر می اندازد دلیل این است که از اعمالتان آگاه نیست و یا حساب و کتاب آن محفوظ نمی ماند .