بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم
قال الله العظیم :
*إِنَّهُ کانَ فَریقٌ مِنْ عِبادی یَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمینَ
(آیا شما فراموش کردید که) گروهی از بندگان من میگفتند پروردگارا ! ایمان آوردیم پس ما را ببخش و بر ما رحم کن و تو بهترین رحم کنندگانی
*فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْری وَ کُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ
( اما) شما آنان را به مسخره گرفتید تا آن که (با این کار ) یاد مرا از خاطرتان بردند و شما به آنانمی خندیدید.
*إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِما صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ
من امروز به خاطر آن که (مومنان در برابر تمسخر و خنده ی شما) صبر کردند به آنان پاداش دادم که ایشان رستگاران هستند. ( مومنون 109تا111 )
گفتـگو بـا " رب " در دنـیا
نکات مورد توجه آیات : آیات فوق در مقام مایوس کردن کفار است که به طور قطع از رستگاری خود در قیامت ناامید شوند آنان در آستانه برزخ و قیامت اعتراف می کنند و به دنبال آن تقاضای بازگشت به دنیا را دارند . خداوند در لابلای این آیات به طور ضمنی میفرماید، اعتراف به جرم باید در دنیا صورت میگرفت.
همچنان که بندگان مومن من دنیا را وسیله رستگاری خود قرار داده و عمل می کردند. اما شما آنها را مسخره می کردید و به آنان میخندیدید.
و آنقدر این کار را ادامه دادید تا فرصت عمل تمام شد و به امروز رسیدید.که روز جزا است و دیگر عمل ممکن نیست.
آنان با رسیدن به پاداش عمل خود رستگار شدند و شما تهی دست ماندید و چون خود را تهی دست دیدید در تلاش آن بر آمدیدکه برای خود کاری کنید و حال آن که قیامت روز کار و عمل نیست.
نکته اول : خداونددر آیات فوق از بندگانی خاص سخن میگوید که در دنیا فرصت گفتگو با پروردگار خود را مغتنم شمرده و تا در دنیا هستند کلامشان همیشه در خواست توفیق برای رسیدن به سعادت است. می گویند: پروردگارا ما ایمان آوردیم . "إِنَّهُ کانَ فَریقٌ مِنْ عِبادی یَقُولُونَ رَبَّنا"
تعبیر "عبادی" اشاره عظمت شان این بندگان مومن دارد زیرا خداوند ایشان را به خودش نسبت داده و می فرماید: بندگان من.
جمله " آمَنَّا " یعنی ایمان بخدا، پیامبروکتاب آسمانی او وتصدیق تمام دستورات دین.
این فریق که آیه فوق درباره آن بحث فرموده مومنین در دنیا هستند که همواره دعا و التماس به درگاه الهی دارند و همیشه از کاستیهای خود بیمناک بوده واستغفار کرده و در مقام عذر خواهی برمیآیند ."فَاغْفِرْ لَنا"
بنا بر آیه فوق ایمان در واقع مقدمه مغفرت و آمرزش هم مقدمه دریافت رحمت ویژه الهیاست. " وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمینَ"
مومنان خاص به خدا متوسل شده و اسم "وَخَیْرُ الرَّاحِمینَ" را وسیله قرار داده اند تا در نتیجه عملی انجام دهند که داخل بهشت شوند.
نکته دوم : این دغدغه ی عجیب افراد نسبت به دین سبب می شود که مورد تمسخر بعضی قرار میگیرند چنانچه در ادامه می فرماید : اما شما آنها را به باد مسخره گرفتید و آن قدر در این کار اصرار کردید که استهزا کردن آنها شما را به کلی از یاد من غافل کرد." فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْری"
همین اشتغال شما به مسخره کردن مومنین و خندیدن به ایشان ذکر مرا از یادتان برد چون در دیدگاه این افراد مومنین هیچ احترام و شانی ندارد.
به این ترتیب اگر به سخنان این یاوه گویان هیچ ترتیب اثری داده نمی شود به جهت آن است که عوامل بدبختی و گمراهی را بدست خود فراهم کردند، از جمله با مسخره کردن یاران حق و تحقیر عقاید پاک آن به سرنوشتی شوم گرفتار شدند.
بنابرنظر بعضی از مفسران خنده تحقیر آمیز این گونه افراد ازگناهان کبیره است "وَکُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ" چون هر گناهی که وعده عذاب را به دنبال داشته باشد از گناهان کبیره است.
نکته سوم : خداوند برای مایوس کردن و جواب رد دادن به کسانی که تقاضای جلب رحمت را دارند می فرماید: ولی امروز به خاطر آن صبر و استقامت و پایمردی در برابر آن همه استهزا و عدم تزلزل در برنامه الهیشان آنها را پاداش دادم : "إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِما صَبَرُوا"
مراد به الیوم "روز جزا است" و منظور از صبرمی تواند صبردر ذکر خدا باشد . و اینکه فرمود: " أَنَّهُمْ هُمُ الْفائِزُونَ" یعنی تنها ایشان رستگارند نه شما.
جمله فوق درواقع بیانی است ازسوی خداوند تا تاسف وحسرت بیشتری دردل استهزاکنندگان ایجاد شود. این افراد به عینه درک می کنند که نتیجه استهزاء مومنان چه آثار سوئی را دامنگیرآنها میکند.