فروتنی در برابر انسان در سایر روابط اجتماعی و ازجمله روابط گفتاری، نشان از خود ساختگی و پاکی درونی فرد است. تواضع در گفت‌وگوهای علمی سبب ایجاد تعامل و جذب طرف مقابل و درنهایت تسخیر قلوب دیگران می‌شود. خودبینی و خودبزرگ‌بینی از جمله رذایل نفسانی هستند که از خوی استکباری و شیطانی نشأت می‌گیرند.
امام رضا(ع) می‌فرمایند: «با فروتنی و تواضع امید بلند مرتبگی و عزت نزد خدای متعال دارم.»
از ابراهیم‌بن‌عباس نقل شده که هرگاه امام رضا(ع) تنها بود و برای او غذا می‌آوردند آن حضرت غلامان و خادمان و حتی دربان و نگهبان را بر سر سفره‌اش می‌نشاند و به آن‌ها غذا می‌خورد.
تواضع و فروتنی چنانچه برای هر فردی ارزش اخلاقی به حساب می‌آید برای اهل علم و دانش که بیشتر در معرض خودبزرگ بینی هستند، از اهمیت بیشتری برخوردار است و انسان عالم که متواضع است حق را به‌راحتی می‌پذیرد اگرچه آن سخن از زبان شخص پست و یا کودک صادرشده باشد. درحالی‌که تکبر مانع از فراگیری علم و بهره از اهل علم و معرفت می‌شود.
منبع: فصلنامه اخلاق/ ش58/ص25
برای مطالعه بیشتر مقاله به لینک زیر مراجعه نمایید:
www.namayenarjes.com