نام‌ها در هر فرهنگی معنای نمادین و ریشه شناختی دارد و حکایت‌گر ارزش‌های متفاوت و متنوع جامعه و نیز احساسات، نیازها و بینش‌ها و منش‌های نام‌گذار است. نام‌ها به اعتبار منبع انتخاب، در تربیت فرد و جامعه، محترم یا نامحترم جلوه دادن آن‌ها موثرند و به‌طورکلی در زندگی فردی و اجتماعی بشر سهم بسزایی ایفا می‌کنند . دیدگاه‌های فرهنگی پشتوانه توصیفی نام‌ها و مبنای انتخاب و کاربرد آن‌هاست، چه نام‌گذار به‌هنگام نامیدن فرزندش توجه به معنا و مفهوم نامی که فرزندش را به آن می‌خواند، داشته باشد یا نداشته باشد.
برخی دیدگاه‌های فرهنگی از نازیبایی‌ها استقبال کرده، آن را سرشته طبیعت‌گرای بشر می‌خوانند و خود را ملزم به تقلید موبه‌مو از آن می‌دانند و ازاین‌رو زیبایی در بینش‌ها و منش‌های متفاوت مفهومی متنوع می‌یابد و باید در بستر فرهنگی خاص خود تعریف شود.
این نوشتار بر اساس منابع و اسناد مکتوب موجود با شیوه‌ای تاریخی، زیبایی را در سبک زندگی اهل‌بیت(ع) و در قلمرو نام‌گذاری فرزندان آنان در سه محور: ارتباط با خداوند، ارتباط با اجتماع و ارتباط با طبیعت با رویکرد معنویت و نشاط اجتماعی و فردی بررسی می‌کند. سپس با مقایسه آماری محورها،شاخصه‌های نام‌گذاری را بیان کرده و با نقد نظریه «طبیعت باوری»، فراوانی زیبایی طبیعت را نیز در نام‌ها نشان داده‌است.
کلیدواژه‌ها: فرهنگ، نام، سبک زندگی، اهل‌بیت(ع)، زیباشناسی
منبع: فصلنامه علمی - پژوهش تاریخ در آینه پژوهش/ ش 37