🔸عاشورا نمونه بارزى از فرهنگ خدامحورى اولياى خداست كه در گفتار و رفتار امام حسين (ع) و ياران او ديده مى شود. سيدالشهداء (ع) در بحرانى ترين حالات و پيشامدها، با ياد خدا آرامش مى يابد و اين اطمينان قلبى را به ياران و خانوادهاش نيز منتقل مى كند.
🔹بر اساس سخنان حضرت، هدف اصلى ايشان از حركت به سوى عراق، تحصيل رضاى الهى بوده است و لذا در آغاز سفر، كنار قبر جدّ گرامى خويش، از خدا مى خواهد كه او را به اين كار موفق بدارد. مى فرمايد: «اى خداى با جلالت و كرامتبخش، به حق اين قبر و به حق كسى كه در ميان آن آرميده است، از تو مى خواهم كه راهى در پيش روى من بگذارى كه رضاى تو و رضاى رسول تو در آن است.»
🔸در منطق امام حسين (ع) غفلت از ياد خداوند عامل مهمى در سقوط انسان در وادى گناهان و مفاسد است. امام حسين (ع) درباره سپاه كوفه كه به كشتن او كمر بسته بودند، بر اين نكته تأكيد فرموده كه شيطان بر آنان چيره شده و خدا را از يادشان برده است.
🔹حضرت مشكل كوفيان و دليل بى وفايى آنان را دورى از خدا دانسته، روحيه آنان را چنين ترسيم مى كند كه آنان خواسته هاى دل خويش را كه همان رضايت مخلوق است، بر رضاى الهى ترجيح داده اند.
🔸تأثير خدامحورى و غرق خدا بودن سيدالشهداء (ع) در ساعات آخر عمر شريفشان چنان مشهود است كه راوى سرزمين كربلا، حميدبن مسلم به خداوند قسم ياد مى كند كه هرگز هيچ مغلوبى را كه فرزندان، خاندان و يارانش كشته شده باشند، قوى دل تر از او نديده است. هرگاه دشمنان به او حملهور مى شدند، او با شمشيرش بر آنان حمله مى كرد و آنان از برابر او مى گريختند. سپس به جاى خود برمى گشت و با صداى بلند مى فرمود: «لا حول و لا قوة الا باللّه العلى العظيم.»
✍️ماهنامه معرفت/ ش 156
برای مطالعه بیشتر کلیک کنید.
┈••••✾•📚📚📚•✾•••┈
مرکز پژوهشی نرجس مشهد
https://eitaa.com/joinchat/1868824640C40d7b3deea